ارائه مدل مفهومی مبتنی بر شاخص ‌های شبکه‌ سازی در پارک ‌های علم و فناوری

پارک‌ های علم و فناوری به عنوان یکی از کنش‌گران اصلی اکوسیستم نوآوری؛ با هدف توسعۀ اقتصاد دانش‌بنیان، افزایش نوآوری فناورانه و اشتغال‌زایی متخصصین بوجود آمده‌اند. در سال‌های اخیر ایجاد و توسعه پارک های علم و فناوری شتاب زیادی داشته و تاثیر این موسسات و کارکردهای متنوع آنان به عنوان بخشی از زیرساخت‌های نوآوری و فناوری بر رشد و توسعه اقتصاد دانش بنیان روز به روز نمایان‌تر می‌گردد. کارائی و اثربخشی عملکرد پارک ها در فرایند تعامل و همکاری با دیگر بازیگران اکوسیستم نوآوری از جمله دانشگاه‌ها و موسسات تحقیق و توسعه، مراکز صنعتی و ارتباط با محیط تقویت می‌شود. از این رو بررسی و شناخت فرایند شبکه سازی در پارک‌های علم و فناوری بسیار حائز اهمیت است. هدف این پژوهش شناسایی شاخص‌های شبکه سازی و ارائۀ مدل مفهومی شبکه‌سازی در پارک‌های علم و فناوری است. رویکرد این تحقیق فراترکیب بوده که در آن از روش باروسو و سندلوسکی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد شاخص های اصلی شبکه‌سازی پارک‌های علم و فناوری شامل ارتقاء سطح محصولات، اطلاعات، افزایش سهم بازار، اهداف (اهداف پارک، اهداف اجتماعی‌-‌‌‌ اقتصادی و زیست‌محیطی)، ایجاد ارزش، بهره برداری از فرصت های موجود در پارک، بهینه‌سازی منابع، توسعه محصول جدید، دانش اعم از دانش بازار؛ شرکا و هم آفرینی دانش، عملکرد بین المللی و تجاری پارک، فرصت سازی به واسطه بازار، مدیریت، نیاز به منابع و منابع عملیاتی، ایجاد و توسعه روابط و یادگیری سازمانی هستند.

providing a conceptual model based on networking indicators in science and technology parks

science and technology parks as one of the main actors of the innovation ecosystem; they have been created with the aim of developing a knowledge-based economy, increasing technological innovation and creating employment for specialists. in recent years, the creation and development of science and technology parks has gained a lot of momentum, and the influence of these institutions and their diverse functions as part of the infrastructure of innovation and technology on the growth and development of the knowledge-based economy is becoming more visible day by day. the efficiency and effectiveness of the park's performance is strengthened in the process of interaction and cooperation with other actors of the innovation ecosystem, including universities and research and development institutions, industrial centers and communication with the environment. therefore, it is very important to investigate and understand the process of networking in science and technology parks. the purpose of this research is to identify the indicators of networking and to present a conceptual model of networking in science and technology parks. the approach of this research is hybrid, in which barroso and sadowski’s method is used. the results of the research show that the main indicators of science and technology park networking include upgrading the level of products, information, increasing market share, goals (park goals, socio-economic and environmental goals), creating value, exploiting the opportunities in park, resource optimization, new product development, knowledge including market knowledge; partners and co-creation of knowledge, international and business performance of the park, creating opportunities through the market, management, need for resources and operational resources, creating and developing relationships and organizational learning.