مطالعه ژئوشیمیایی گازهای خروجی از گلفشان های ناحیه مکران و ارتباط آنها با هیدرات های گازی

نبود فعالیت هاى آذرین در ناحیه مکران، وجود گل فشان هادر طول سواحل از میناب تا مرز پاکستان و احتمال حضور هیدرات های گازی در دریای عمان معرف تشکیل هیدروکربن دراین ناحیه بوده و لذا این ناحیه از نقطه نظر پتانسیل هیدروکربنى امیدبخش به نظر مى رسد.نشت طبیعی گازها نتیجه حرکت روبه بالای هیدروکربن‌های گازی است که از سنگ­های منشا بالغ و فعال و یا از مخازن هیدروکربنی نشات می­گیرند. نشت­های سطحی شامل گل‌فشان­ها (mud volcanoes)، چشمه­های گازی غنی از متان هستند که بوسیله گرادیان­ فشاری به سمت بالا مهاجرت می کنند. منشا انواع گاز متان شامل بایوژنیک، ترموژنیک و غیر آلی از طریق آنالیزهای ژئوشیمیایی قابل شناسایی است. از مدت­ها قبل مشخص شده که اگر گازها خصوصیات ترموژنیک عمیق را نشان دهند گل‌فشان­ها با احتمال زیاد با سیستم­های هیدروکربنی فعال سروکار دارند. مهم‌ترین هدف مطالعه پیشرو انجام مطالعات ایزوتوپی و ژئوشیمیایی به منظور تعیین ترکیب مولکولی،نوع و منشاء گاز در گل فشانهای ناحیه مکرانبوده است. در این مطالعه نمونه برداری از گاز خروجی گلفشان ها در دو مرحله، انجام شده و آنالیز تعیین ترکیب، ایزوتوپ کربن و هیدروژن بر روی آنها صورت گرفت. نتایج مطالعات ایزوتوپی و مولکولی هیدروکربن‌های گازی و دی­اکسید کربن حاصل از این دو مرحله به روشنی نشان از تغییرات نسبتاً زیاد خصوصیات ایزوتوپی گازهای خروجی در مکران ساحلی نسبت به زمان است.براساس مقادیر ایزوتوپی بدست آمده از گاز متان، گازهای خروجی از گل‌فشان‌ها منشا حرارتی داشته و ترموژنیک می باشند. از لحاظ بلوغ با توجه به مقادیر ایزوتوپی کربن متان، این گازها بلوغ نسبتاً زیادی را نشان می‌دهند. این نشان از حضور سنگ (های) منشا بالغ در اعماق زیاد است. همچنین حضور گازهای سنگین تر از متان شامل اتان و پروپان بیانگر پتانسیل حضور هیدرورکربن‌های مایع در ناحیه است.