بازاریابی ورزشی برای دیپلماسی اقتصادی؛ منابع صادراتی ورزش در جمهوری اسلامی ایران

در نظریه ها و مدل های مختلف تصویرسازی ملی، مولفه صادرات همواره یکی از ابعاد مهمِ ارزش آفرینی برای تصویرسازی کشورها به شمار می آید. منظور از صادرات، صرفاً صادرات کالاهای تجاری نیست بلکه صادرات خدمات، از اهمیت روزافزونی برخوردار شده و یکی از انواع صادرات خدمات که میتواند کارکرد دوگانه ای - افزون بر تقویت وجهه ملی کشورها ازطریق دیپلماسی ورزشی – داشته باشد صادرات در صنعت ورزش با تاکید بر صادرات خدمات ورزشی است که ج.ا. ایران در این عرصه از منابع و ظرفیت های فراوانی برخوردار است. پرسش اصلی این تحقیق آن است که »آیا صادرات در صنعت ورزش میتواند با تقویت دیپلماسی ورزشی بر ظرفیت های دیپلماسی اقتصادی ج.ا. ایران بیافزاید؟«. برای پاسخ به این پرسش ضمن بهرهگیری از مفاهیم دیپلماسی ورزشی، دیپلماسی اقتصادی و بازار خدمات، و با اشاره به ظرفیت های بیشمار صادرات خدمات ورزشی در کشور، با بهینه کاوی تجربة موفق سایر کشورها، به شناسایی و معرفی فرصت های موجود در موقعیت کنونی ورزش کشور پرداخته شد. داده های این تحقیق، توصیفی بوده و به روش مطالعه کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده اند. یافته اصلی این تحقیق ظرفیت ها و منابع سه گانة 1)صادرات ورزشکار و بازیکن(رسمی و غیررسمی)؛ 2) صادرات مربی؛ و 3) صادرات خدمات ورزشی زیرساختی برای آموزش، تمرین و رقابت، برای توسعة صادرات خدمات ورزشی در ج.ا. ایران بود. یافته ها نشان داد که صادرات خدمات ورزشی در زمینه های پیشگفته میتواند با تقویت دیپلماسی ورزشی بر ظرفیت های دیپلماسی اقتصادی کشور بیافزاید.