دیپلماسی اقتصادی دولت سیزدهم در منطقه آمریکای لاتین: چالش‌های گذشته، فرصت‌های پیش‌رو

دیپلماسی فعالیت سیاسی است که ایجاد ارتباط همراه با دست‌یابی به منافع را فراهم می‌آورد. بر همین اساس، در برقراری دیپلماسی، به ویژه اقتصادی، فاصله جغرافیایی اهمیت پیدا نمی‌کند و در عوض منافع کشورها تعیین کننده نوع رویکردها می‌شود. آمریکای‌لاتین با وجود دوری مسیر، در دودهه اخیر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را به سمت خود کشانده است. با توجه به نوع رویکردسیاسی دولت‌های متحد با ایران در این منطقه، مشخص می‌شود که ویژگی‌های ایدئولوژیک در روابط با این کشورها اهمیت بالایی دارد. به همین دلیل تجربه نشان می‌دهد که اولا ایران از همه ظرفیت‌های اقتصادی منطقه استفاده نمی‌کند و ثانیا اتکا به برقراری روابطی پایدار و ادامه دیپلماسی اقتصادی با کشورها بر اساس ایدئولوژی حزب حاکم، سیاستی غیرقابل تضمین است. البته استفاده از سیاست‌های ساختارگرایانه در ایجاد روابط با آمریکای لاتین، منافع اقتصادی مناسبی را برای ایران به همراه داشته است که در این خصوص فعالیت‌های حوزه نفت در سه سال اخیر از اهم آن به شمار می‌رود. اما برای توسعه آن در آمریکای‌لاتین، نیاز است که برنامه‌ریزی فراتر از متحدان فعلی برای ایران در نظر گرفته شود. باتوجه به آنکه ایران نیازمند بازتعریف منافع و روش حضور در منطقه است، سوال این است که دیپلماسی اقتصادی دولت سیزدهم در آمریکای‌لاتین با چه موضوعاتی مواجه است؟ فرض اصلی پژوهش هم بر آن است که آمریکای‌لاتین یکی از مناطق مهم از نظر سیاسی و اقتصادی در سیاست خارجی ایران به شمار می‌رود. روش پژوهش تحلیلی-توصیفی است و داده‌ها با استفاده از روش استنادی کتابخانته‌ای و بررسی‌های میدانی گردآوری شده است.