تبیین صورت بندی نوین دولت و دیپلماسی در اقتصاد سیاسی جهانی و کاربردهای سیاستی آن

جهانی شدن به مثابه رخداد نوظهور واپسین دهه های قرن بیستم نقطه عطفی در تحول سرشت سیاست، امنیت، توسعه و الگوهای حاکم بر تعاملات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در بستر اقتصاد سیاسی جهانی محسوب می شود. بازصورت بندی امر سیاسی و اتخاذ سازوکارهای متناسب با فضای نوین جهانی از اقتضائات مهم حصول به پیشرفت پایدار ملی و مدیریت تنگناهای اقتصاد سیاسی جوامع مختلف به ویژه در جهان در حال توسعه است. این مهم برای ج.ا.ا به ویژه در شرایط تحریم، مستلزم تمهید راهبردها و رویکردهای نظری و نیز سیاستی نوینی در حوزه دولت و دیپلماسی در تعامل با اقتصاد سیاسی منطقه ای و جهانی است. در پژوهش حاضر تلاش می شود زمینه های تئوریک و سیاستی گذار به دولت داری کارآمد و موثر در رفع تنگناهای اقتصاد سیاسی توسعه ای ج.ا.ا به بحث گذاشته شده و آثار عملی و سیاسی آن در حوزه اقتصاد روابط خارجی کشور و به طور خاص در حوزه دولت و دیپلماسی تبیین شود. پرسش اصلی مقاله چنین طراحی شده که چه چارچوب و الگوی رفتاریی در حوزه دولت و دیپلماسی زمینه ساز برون رفت ج.ا.ا از تنگناهای توسعه ای خود در بستر اقتصاد منطقه ای و جهانی است؟ پژوهش حاضر با اتکاء به رهیافت اقتصاد سیاسی، برون رفت از تنگناهای توسعه ای ج.ا.ا را در چارچوب صورت بندی دولت هوشمند و دیپلماسی اقتصادی به مثابه سازوکار نوین قدرت و رفتار سیاست خارجی دولت تئوریزه می کند. روش پژوهش حاضر تحلیلی – توصیفی و به شیوۀ اسنادی با اتکا به منابع و متون نظری و تحلیلی موجود در حوزه اقتصاد سیاسی صورت گرفته است.