تاثیر معماری بیونیک در طراحی هتل (طراحی هتل با رویکرد استفاده از بیشترین فضای طبیعی)

بیونیک به بهره گیری و الهام از طبیعت برای رفع مشکلات انسانی گفته میشود.بیونیک در واقع نگرشی جدید از معماران برای حل مشکلات طراحی و ایجاد هماهنگی بین طبیعت و معماریست .معماری بیونیک یک روش سیستماتیک است که برای طراحی سازه های سبک ضروری می باشد. هدف ما در این مقاله پرداختن به ایده ذهنی طراحی یک هتل با رویکرد بیونیک است. با توجه به رشد روز افزون جمعیت کره زمین ساخت سازه های بیونیک با تمرکز بر ساخت سازه هایی خارق العاده در کنار عدم تخریب زمین ضروری ترین هدف از پرداختن به معماری بیونیک است. معماری بیونیک جنبشی در طراحی و ساخت ساختمان های برونگرا است که طرح و خطوط آن از اشکال طبیعی الهام گرفته.در هتل ،اشیا و فضاها بایستی تجلی زندگی و جاری بودن باشد.این مقاله تعریفی از طرح پروژه معماری طراحی هتل ها با رویکرد طبیعت گراست.امروزه به نظر می رسد که توسعه پایدار و مفاهیم آن به خوبی با اهداف و مقاصد معماری می تواند به عنوان عاملی موثر جهت رسیدن به اهداف پایداری مطرح شود. در سال های اخیر بیانیه ها و مقالات بی شماری در زمینه اصول معماری توسط محققان مختلف در سراسر دنیا مطرح شده است. مفهوم پایداری در عصر حاضر آن چنان اهمیتی یافته است که هر بحث معاصری درباره محیط زیست و معماری بدون توجه به این مفهوم بحثی ناتمام محسوب می شود. معماری پایدار یک فرآیندی است که می تواند تکرار شود. معماری پایدار می تواند در کیفیت محصول نهایی تاثیرگذار باشد و فرآیندی که ماندنی باشد را تشخیص دهد. در این راستا الهام گیری از معماری بیونیک می تواند در طراحی معماری پایدار موثر واقع گردد. بیونیک علمی است که مشکلات فنی و سازه ای را می تواند از راه های زیستی حل کند, به عبارتی می تواند از الگوهای زنده الهام بگیرد. براین اساس روح بخشیدن به ساختمان یکی از تمایلات معماری بیونیک است که طراحان این رشته با توجه به قدرت سازه برای تنفس (زنده نمایی), به کمک خطوط مستقیم یا منحنی خالص و القاء آهسته تمامیت سازه به آن دست پیدا می کنند و مهم ترین چیز برای طراحی معماری بیونیک آن است که ساختمان بتواند زنده بودن خود را القاء کند. سوال اصلی تحقیق این است که استفاده از معماری بیونیک در پیوند با طراحی معماری پایدار به تاثیری در محیط زیست خواهد داشت؟ روش تحقیق حاضر به صورت کتابخانه ای-اسنادی می باشد. هدف این مقاله بررسی جایگاه طراحی معماری بیونیک در طراحی معماری پایدار و رابطه این دو مفهوم با یکدیگر می باشد. فرآیند سبز در معماری فرآیندی کهن میباشد، برای مثال از هنگامی که انسان های غار نشین برای اولین بار پی به این مسئله بردند که انتخاب غاری رو به جنوب از لحاظ دمای محیط بسیار مناسب تر از غاری میباشد که دهانه آن به سمت شمال است. ضرورت بازخوانی آن با نگرش های نوین بر صاحبان نظر و اندیشه پنهان نمیباشد. در بعد جهانی موضوع جدید درک این مهم است که معماری سبز برای محیط های مصنوع و انسان آفرینش بهترین فرآیند برای طراحی ساختمان هاست؛ به گونه ای که تمام منابع وارده به ساختمان، مصالح آن، سوخت یا اشیا مورد استفاده ساکنان، نیازمند پدید آوردن یک معماری پایدار هستند.