اثرهوشمندسازی فضای شهری بر ادراک شهروندان در پایداری میعادگاه های شهری(مطالعه موردی: گذر حافظیه شیراز)

امروزه برنامه­ریزی و مدیریت شهرها به نحوی که پاسخگوی پیچیدگی نیازهای فعلی جامعه شهری باشد، مستلزم برنامهریزی و طراحی برای ایجاد شهرها و جوامع هوشمند بوده و شاکله این شهرها میبایست بر مبنای ایجاد محیطهایی با هدف تسهیل فرآیندهای کاری در کنار ارتقای مهارتهای شناختی و توانایی یادگیری و نوآوری پایهگذاری شوند. از سوی دیگر بحث ارتقای تعاملات اجتماعی در قالب میعادگاه شهریدر فضای شهری یکی از موضوعات مطرح شده در حوزه طراحی شهری است که در سالهای اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. حال با ظهور شهرهای هوشمند این سوال مطرح میشود که آیا هوشمندسازی میتواند در ارتقای کیفیت فضای شهری در حوزههای گوناگون تاثیر گذار باشد؟! این پژوهش به دنبال آن بوده است که؛ ارتباط هوشمندسازی در فضای شهری را با مولفههای سازنده میعادگاهشهری انسانی، مورد بررسی قرار دهد. در همین راستا اثرات هوشمندسازی در جدارهها، مبلمان، ساختمان و تجهیزات شهری، در گذر حافظیه شیرازاز نظر استفادهکنندگان، بر عوامل سازنده میعادگاهشهری مورد آزمون قرار گرفت. نتایج آزمون آماری خی دو نشان داد که در نمونه مورد مطالعه، استفاده از رویکرد هوشمندسازی در طراحی فضای شهری رابطه معناداری با شکلگیری میعادگاههای شهری از نظر استفادهکنندگان از این فضای شهری میتواند داشته باشد. همچنین نتایج آزمون آماری اسپیرمن نشان داد که از میان عناصر طراحی شهری، مبلمان و جداره هوشمند، بیشترین اثرگذاری را بر شکلگیری میعادگاهشهری در گذر حافظیه شیرازدارد.