مدیریت زبان در راستای تحقق توسعه پایدار در سطح جهانی

جهانی شدن در دوران اخیر تاثیر مثبتی بر جنبه های مختلف زندگی بشر داشته است و فرصت های جدیدی برای همکاری بین المللی ایجاد کرده است، با این حال به چندوجهی شدن زندگی و ایجاد چالش های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و زیست محیطی در سراسر جهان نیز منجر شده است. چندین مسیر توسعه برای پرداختن به پویایی نیاز به توسعه توسط رهبران جهانی در پیش گرفته شده است - از اهداف توسعه هزاره قرن بیست و یکم تا آموزش برای همه اهداف و اخیراً اهداف توسعه پایدار برای تحول جهانی تا سال 2030. سازمان ملل متحد هفده هدف توسعه پایدار را شناسایی کرد که در صورت تحقق، به دگرگونی جهان کمک خواهند کرد، اما به ارگان‌ها یا رسانه‌های اجتماعی مانند زبان که به تحقق این هدف کمک می‌کنند توجه اندکی شده است. بنابراین با استفاده از یک تحقیق کیفی مبتنی بر نظریه زبان ساپیر وورفی و با پرداختن به پنج ویژگی زبانی لیچ : اطلاعی، عاطفی، دستوری، زیبایی‌شناختی و تعاملی سعی در پر کردن این شکاف شده است. این پژوهش به دنبال ارزیابی نقش زبان در دستیابی به اهداف توسعه پایدار است، با در نظر گرفتن اینکه جهان مملو از کشورهایی با زبان های متنوع است که هدف آنها دستیابی به همکاری مشارکتی برای دگرگونی جهان تا سال 2030 است. زبان نقش مهمی در دستیابی به هفده هدف توسعه پایدار ایفا می کند - از آموزش با کیفیت گرفته تا زندگی سالم، ترویج صلح و جوامع فراگیر، صنعتی شدن و نوآوری ها، اجرا و احیای مشارکت جهانی با هدف دگرگونی جهان. زبان ابزاری برای تغییر اجتماعی، بازسازی اجتماعی و توسعه ملی است. زبان در تمام جنبه های زندگی نفوذ می کند، هماهنگی و ناهماهنگی در زندگی ناشی از استفاده درست یا نادرست از زبان است. زبان ضروری ترین ابزاری است که می تواند زندگی اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی هر ملتی را توسعه دهد. زبان مسیر ساخت اجتماعی-اقتصادی را مشخص می کند و به این ترتیب زبان در هر بحث توسعه محوری جا دارد. این پژوهش زبان را به عنوان وسیله ای برای رسیدن به توسعه پایدار در قرن حاضر معرفی می کند.