بررسی آهنگ واکنش‌پذیری پلاسمای سوخت dt، در دو توزیع متفاوت ماکسول-بولتزمن و توزیع نافزونور (توزیع q)

هنگامی که پلاسمای سوخت همجوشی، تحت تابش ناگهانی موج شوک قوی قرار گیرد؛ این پلاسما، دیگر دارای توزیع حرارتی (ماکسول-بولتزمن) نخواهد بود. از آنجایی که زمان واهلش برای یون‌هایی با انرژی بیشتر، بسیار طولانی‌تر از یون‌های کم انرژی است؛ آثار ناشی از توزیع غیر ماکسولی پلاسما، به طور معمول می‌تواند منجر به وقوع هر دو حالت کاهش یا افزایش در گستره توزیع انرژی ذرات در محدوده پلاسمای تحت اندرکنش گردد. به موجب این رخداد، هر گونه تغییر کوچک در توزیع انرژی می‌تواند به طور بالقوه، اثر قابل توجهی را روی سرعت واکنش همجوشی ایفا نماید. در این مقاله قصد داریم تا به مقایسه آهنگ واکنش‌پذیری سوخت دوتریوم-تریتیوم (dt)، تحت دو توزیع پلاسمایی متفاوت حرارتی (ماکسول-بولتزمن) و توزیع نافزونور q بپردازیم. این مقایسه‌ها، با در نظر گرفتن سه محدوده متفاوت فوق حرارتی (1< q)، زیر حرارتی (1> q) و محدوده حرارتی (1= q) انجام شده است. نتایج بررسی‌های ما نشان می‌دهد که در محدوده زیر حرارتی، کسر بالایی از ذرات با سرعت‌های کمتر از سرعت حرارتی پلاسما، در سیستم همجوشی توزیع شده اند که این امر منجر به افزایش تقریبی درصدی آهنگ واکنش‌پذیری سوخت، در محدوده دمایی نسبت به توزیع ماکسول بولتزمن خواهد شد.