بررسی اثرگاز اکسیژن بر اصلاح سطح نانولوله‌های‌کربنی به روش ‌پلاسمای rf

نانولوله های‌ کربنی چند جداره به دلیل سطح آب‌گریز خود تمایل به تجمع دارند.‌ از این‌رو برای پراکندگی بهتر در محلول ها، با گروه های مختلف عامل دار می شوند که موجب اصلاح و آب‌دوستی سطح آن ها می شود. ‌اصلاح سطح نانولوله های کربنی به دو روش اسیدی (مرطوب)، پلاسمایی (خشک) صورت می پذیرد. در این پژوهش اصلاح سطح نانولوله های‌کربنی چند جداره به روش پلاسمایی و به دو صورت پلاسمای اکسیژن حاصل از تخلیه rf و پلاسمای بدون اکسیژن حاصل از تخلیه rf با ترکیب تری‌فلوئورو‌استیک‌اسید و پتاسیم‌هیدروکسید انجام شد. خواص سطح نمونه های اصلاح شده حاصل در یک زمان بهینه، با مقایسه نتایج تصاویر میکروسکوپ الکترونی‌روبشی (sem)، طیف سنجی پراش انرژی پرتوی ایکس (edax) و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ftir) مورد بررسی قرار گرفتند. بر طبق آنالیزهای حاصل، نمونه اصلاح شده با پلاسمای اکسیژن rf در مقایسه با پلاسمای rf بدون اکسیژن دارای نتایج مطلوبی تری بود.