ارزیابی نقش طوفان الاقصی در بازدارندگی راهبردی جمهوری اسلامی ایران

عملیات طوفان الاقصی را می‌توان یکی از مهم‌ترین نقاط عطف تحولات فلسطین از آغاز اشغال آن توسط رژیم صهیونیستی تا کنون به‌حساب آورد. این مسئله متاثر از شیفت پارادایمی جدیدِ دکترین امنیتی این رژیم از امنیت ایجابی به امنیت سلبی و بازگشت به دوره تنش و بی‌ثباتی در سه دهه اول عمر رژیم صهیونیستی است. براین‌اساس است که پس از آغاز عملیات طوفان الاقصی و تهدید امنیت هستی‌شناختی این رژیم، یکی از خشونت‌بارترین عملیات های نظامی رژیم صهیونیستی در راستای بازیابی توان بازدارندگی آن عملیاتی شده است. بااین‌وجود، ناکامی رژیم اسرائیل در دستیابی به اهداف اعلامی و احیای بازدارندگی‌اش و پیگیری تاکتیک کارزار چند جبهه‌‌ای و اقدام ماجراجویانه حمله به کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در دمشق و به‌تبع آن، واکنش جبهه مقاومت به رهبری جمهوری اسلامی ایران و به‌ویژه عملیات وعده صادق، به ارتقای سطح جدید بازدارندگی راهبردی در غرب آسیا منجر شد. این پژوهش تلاش دارد تا با مفروض قراردادن تغییر سطح و مدل بازدارندگی پس از طوفان الاقصی و تحولات پس از آن، با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به این سوال پاسخ دهد که طوفان الاقصی چه نقشی در بازدارندگی راهبردی جمهوری اسلامی ایران داشته و نوع، سطح و ماندگاری این بازدارندگی در شرایط جدید چگونه خواهد بود. یافته‌های اولیه این پژوهش نشان می‌دهد که طوفان الاقصی و جنگ غزه با عمق‌بخشی به گفتمان مقاومت در سطح جهانی و تقویت انسجام در جبهه مقاومت به رهبری ایران در سطح منطقه‌ای، بازدارندگی فعال راهبردی جدیدی را به وجود آورده که اقداماتی ازجمله جنایات جنگی، نسل‌کشی و یا ترورهای هدفمند و... از سوی رژیم صهیونیستی صرفاً در راستای جلوگیری از پایداری و دوام آن در روز پس از جنگ غزه در دستور کار قرار گرفته است.