بررسی ابعاد وجودی پیامبر اکرم در تحکیم وحدت میان مسلمانان

وحدت و همگرایی در جامعة توحیدی، پیش از آنکه دستوری وحیانی باشد، امری عقلانی است و بیش از آنکه مطلوبی دینی باشد، ضرورتی عینی است؛ چراکه وحدت در نظام اجتماعی اسلام تداوم حاکمیت وحدت در نظام تکوین و تشریع است و نه تنها وحدت ریشه در عقاید مسلمانان دارد که حیات آنان و تاریخ درخشان امت اسلامی بر آن استوار است. اما باید دانست این ضرورت، نه با اعجاز که با تدبیری آگاهانه، و نه با تصادف که با تلاش مسولانة تمامی اندیشمندان و زمامداران و نیز با همکاری پیروان مذاهب اسلامی امکان‌پذیر است. در این‌باره باید رسول گرامی اسلام را الگوی خود قرار دهیم که وحدت و همگرایی در سیرۀ سیاسی و سیرة نظری و عملی آن حضرت موج می‌زند. این پژوهش که در پاسخ به فراخوان سی و هشتمین کنفرانس بین المللی و حدت اسلامی سامان یافته، کوشیده است با مراجعه به سیرة نظری و عملی پیامبر رحمت، گوشه‌ای از سیرة آن حضرت در ایجاد و حفظ وحدت در جامعة ایمانی را به نمایش بگذارد. از این‌رو، پس از مقدمه، مفهوم‌شناسی و نیز بیان اهمیت و ضرورت، نمونه‌هایی از رفتار وحدت‌گرایانة آن حضرت در عرصه‌های مختلف زندگی و در تعامل با دیگران را به بحث گذاشته است.