کاربرد مدل icap در طراحی دستیارهای هوشمند معلم: چارچوبی برای ارتقاء درگیری شناختی

هدف اصلی این پژوهش، بررسی نقش مدل درگیری شناختی icap در طراحی دستیارهای هوشمند معلم (its) به‌منظور ارتقاء یادگیری عمیق و معنادار در محیط‌های دیجیتال است. این مقاله با رویکرد مرور روایتی، به تحلیل مدل‌های نظری درگیری شناختی می‌پردازد و جایگاه مدل icap را به عنوان چارچوبی مفهومی، تجربی و عملیاتی برجسته می‌سازد. در مدل icap، فعالیت‌های یادگیرنده در چهار سطح سلسله‌مراتبی—منفعل، فعال، سازنده و تعاملی—طبقه‌بندی می‌شود که هر سطح نشانگر عمق بیشتر پردازش شناختی است. با تحلیل مطالعات میدانی و ساختار معماری itsها، یافته‌ها نشان می‌دهد که مدل icap می‌تواند به‌طور موثری در طراحی مولفه‌های its مانند مدل یادگیرنده، عامل گفت‌وگوگر، موتور آموزشی و سیستم تحلیل شناختی–هیجانی تلفیق شود تا سطح درگیری شناختی را شناسایی و ارتقاء دهد. شواهد حاکی از آن است که تمرکز بر سطوح سازنده و تعاملی منجر به نتایج بهتر آموزشی، مشارکت بیشتر یادگیرنده و پایداری یادگیری می‌شود. نتیجه‌گیری پژوهش بر آن است که icap نه‌تنها ابزاری برای تحلیل تعاملات یادگیرنده است، بلکه چارچوبی برای طراحی آموزش شخصی‌سازی‌شده و داده‌محور در سامانه‌های هوشمند به‌شمار می‌آید. یافته‌ها می‌توانند در توسعه نسل جدیدی از سیستم‌های آموزشی هوشمند و طراحی تجربیات یادگیری شناخت‌محور مورد استفاده قرار گیرند.