تبیین نقش هوش مصنوعی به عنوان دستیار آموزشی در تعاملات انسانی و احساسات میان معلم و دانش آموز

این پژوهش با هدف(( تعیین نقش هوش مصنوعی به عنوان دستیار آموزشی در تعاملات انسانی و احساسات میان معلم و دانش آموز ( مورد مطالعه: متخصصان علوم تربیتی و معلمان و دانش آموزان شهر تهران) ))به رشته تحریر در آمده است.روش انجام این پژوهش کیفی است و باتکیه بر روش نظریه ی زمینه ای (گراندد تئوری ) انجام شده است. روش جمع آوری اطلاعات در این پژوهش ،مبتنی بر مصاحبه عمقی و بدون ساختار است.جمعیت موردمطالعه این پژوهش شامل متخصصان علوم تربیتی ومعلمان ودانش آموزان شهر تهران بوده است که از میان آن ها 37 نفر به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گیری نظری انتخاب شدند. پژوهشگر با انجام سه مرحله ی کدگذاری داده ها ، مفاهیم حساس را استخراج کرده و ارتباط بین آن ها را مشخص کرده ،این روابط نشان می دهد که تعامل انسانی وهمچنین عواطف و احساسات در تقابل دیالکتیکی با هوش مصنوعی به عنوان دستیار آموزشی وارتباط دیالکتیکی چند سویه دستیار آموزشی با معلم و دانش آموز را بیان می کند، که بر کیفیت آموزش اثر گذار است.یافته ها نشان می دهد که تاثیر هوش مصنوعی درآموزش بیانگر، فاقد احساس بودن دستیار آموزشی به خاطر ماهیت این فناوری ، دلیل ضعف در شناخت احساسات میان معلم و دانش آموزان است وهوش مصنوعی به عنوان دستیارآموزشی،کاهش تعاملات انسانی را به وجود می آوردکه منجر به کاهش ارتباطات اجتماعی می شود و این ها سبب می شود آموزش با استفاده از این فناوری به تضعیف سطح یادگیری منجر شود.