بنیادهای فقهی و حقوقی جرم‏‌انگاری پوشش نابهنجار در انظار عمومی

حکم تکلیفیِ _ وجوب _ پوشش و حجاب بانوان از منظر مبانی فقهی _ قرآن و سنت _، امری مسلم است و قانونگذار به لحاظ درک این موضوع، به جرم‌‏انگاری بی‏‌حجابی و پوشش نامناسب _ اعم از کم‏‌حجابی و یا بدحجابی _ اقدام نموده است. اما در جامعه کنونی ایران، انتخاب پوشش، تمایل به متنوعِ‌پوشی و نمایش دادن بدن در حال تبدیل به یک مطالبه اجتماعی است و مردم پوشش را به مثابه یک حق شخصی و فردی تلقی می‌‏کنند. هدف مقاله فرارو با بهره‌‏گیری از روش توصیفی _ تحلیلی، تبیین شرایط جرم‌‏انگاری پوشش نابهنجار در انظار عمومی از دیدگاه فقه فرهنگ با فرض انگاره حق فردی بودن انتخاب نوع پوشش در جامعه با تاکید بر مسئله حق و حکم شرعی بودن پوشش می‏‌باشد. طبق یافته‌‏ها و نتایج تحقیق با احراز سه شرط مهم(اصول نظری، پیش‌‏فرض‏‌ها و کارکردها)، جرم‌‏انگاری رفتاری میسر است. بدین منوال بر‌‌‌اساس اصول نظری باید اثبات شود که دولت به مداخله در حوزه حریم عمومی از طریق ممنوعیت یا ایجاد محدویت کیفری مجاز می‏‌باشد. در اصل جرم‌‏انگاری بد‏حجابی از منظر فقه و حقوق فرهنگی به عنوان جرم تعزیری غیرمنصوص تردیدی نیست؛ بلکه محل مناقشه در چگونگی روش اجرای قانون امر به معروف و نهی از منکر در جوامع کنونی است.

jurisprudential and legal foundations of criminalizing abnormal clothing in public

the religious obligation—wujub—of women’s covering and hijab from the perspective of islamic jurisprudential foundations, namely the quran and sunnah, is a well-established matter. the legislator, understanding this, has criminalized improper dress and lack of hijab, whether minimal or poor coverage. however, in contemporary iranian society, the choice of clothing, the desire for diversity, and body display are becoming social demands, with people perceiving clothing as a personal and individual right. this article, using a descriptive-analytical method, aims to explain the conditions for criminalizing improper clothing in public view from the perspective of cultural jurisprudence, assuming the notion that choosing clothing is an individual right within society, with an emphasis on the issue of right versus religious obligation of clothing. according to the study’s findings, criminalization of behavior is possible by meeting three important conditions (theoretical principles, assumptions, and functions). thus, based on theoretical principles, it must be proven that the state is authorized to intervene in the public domain through criminal restrictions or prohibitions. there is no doubt about the principle of criminalizing poor hijab as an unuttered ta’zir crime from the perspective of jurisprudence and cultural rights; rather, the debate concerns the methods of implementing the law on enjoining good and forbidding wrong in contemporary societies.