انطباق ظرفیت‌های محیطی در مکان و مکانیت شهری: ارائه چهارچوب پایداری مقر شهری

رابطه‌شناسی بین آنچه شهر از محیط دریافت کرده، با آنچه جغرافیای محیطی را برحسب ظرفیت درونی (استقرار شهری) و نقش‌های عملکردی آن (سکونت شهری) به محیط شهری تبدیل می‌کند، باعث شکل‌گیری شاخص «ظرفیت‌های فضایی» مطلوب می‌شود. هدف این پژوهش، بازشناسی و تثبیت مفهومی عوامل سازندۀ مقر شهری از دیدگاه ظرفیت‌های مکان و مکانیت شهری است. دستیابی به این هدف، با بهره‌گیری از روش تحلیلی-تطبیقی، به‌منظور مقایسۀ مکاتب موجود، برای تدوین نظریه‌ای برای بازشناسی مفهوم مقر شهری بوده است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که مولفه‌های سازندۀ مقر شهری در سه دستة ایستا، فعال و عملگر قابل‌شناسایی است و در تمامی مراحل چرخۀ حیات شهری، موجب تعریف‌شدگی ظرفیت‌های محیطی و جغرافیایی شهرها در قالب مفهوم مقر شهری می‌شوند. بازشناسی و بسط مفهومی مولفه‌های سازندۀ مقر شهری با تاکید بر تفکیک مفهومی آن از سایر مفاهیم مشابه شهرسازی، همچنین تاکید بر هماهنگی بین ابعاد مختلف مکان و مکانیت شهر مهم‌ترین نکات برجستۀ این پژوهش است. مداخله‌های انسانی در ظرفیت‌های محیطی شهرها موجب ایجاد تفاوت در ظرفیت‌های مقر شهری موجود، با ظرفیت‌های قابل‌دسترس، و تغییر مولفه‌های مقر شهری می‌شود. زیرا ظرفیت‌های شهری، بیش از هر عاملی از جغرافیای شهری و اجتماعی، با ظرفیت‌های وجودی و واقعیت‌های محیطی مرتبط‌اند. در نتیجه می‌توان بیان کرد که برای پایداری مکان و مکانیت شهرها، باید از طریق سازماندهی مولفه‌های مقر شهری اقدام کرد.

adaptation of environmental capacities in urban places: presenting the framework of urban headquarters sustainability

the relationship between what the city receives from the environment and what the environmental geography transforms into an urban environment in terms of its internal capacity (urban settlement) and its functional roles (urban habitation) leads to the formation of the desirable &spatial capacities& index. the purpose of this research is to identify and conceptually establish the factors that make up the urban headquarters from the point of view of the capacities of the urban place. achieving this goal by using the analytical-adaptive method to compare the existing schools has been to develop a theory to recognize the concept of urban headquarters. the findings of this research show that the constituent components of urban headquarters can be identified in three categories: static, active, and functional, and in all stages of the urban life cycle, they lead to the definition of the environmental and geographical capacities of cities in the form of the concept of urban headquarters. recognizing and expanding the idea of the constituent components of an urban center with an emphasis on its conceptual separation from other concepts similar to urban planning, as well as a focus on the coordination between different dimensions of the city location, are the most critical points of this research. human interventions in the environmental capacities of cities cause a difference in the capacities of the existing urban headquarters, with available capacities, and change the components of the urban headquarters. because urban capacities, more than any factor of urban and social geography, are related to existential capacities and environmental realities. as a result, for the spatial stability of cities, it is necessary to organize the components of the city center.