بررسی ابعاد اصل عدم مسئولیت در مقررات‌گذاری رسانه‌های جدید

هدف پژوهش حاضر بررسی ابعاد اصل عدم مسئولیت در مقررات‌گذاری رسانه‌های جدید است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و نتایج حاکی از آن است که، اکثر تحقیقاتی که به موضوع عدم مسئولیت رسانه‌های اجتماعی توجه کرده‌اند، این مساله را از منظر مناسبات رسانه اجتماعی در قبال رفتار کاربران در محیط رسانه مورد بررسی قرار داده و نتیجه‌گیری نموده‌اند، تا جایی که برخی با استناد به بند 10 ماده 2 مصوبه شورای عالی فضای مجازی در خصوص سیاست‌ها و اقدامات پیام‌رسان‌های اجتماعی که تصریح می‌کند: «مسئولیت اقدامات کاربران در شبکه‌های اجتماعی برعهده خود کاربران بوده و ارائه‌دهندگان خدمات پیام‌رسان اجتماعی، موظف به همکاری با مقامات مجاز، در چارچوب قوانین و مقررات کشور است»، بر این موضوع تاکید می‌کنند. در حالی‌که ارائه نظریه کامل در خصوص مسئولیت رسانه‌های جدید، علاوه‌بر کاربران، در گرو توجه به سویه‌های دیگر این رسانه‌ها و تحلیل مناسبات آن با حاکمیت، سایر رسانه‌های اجتماعی و رسانه و کسب‌وکارهای ذیل آن رسانه نیز می‌باشد. کما اینکه در مصوبه کمیسیون عالی تنظیم مقررات در خصوص سیاست‌ها والزامات کلان حمایت از رقابت و مقابله با انحصار سکوهای فضای مجازی به سویه‌های دیگر این بازار نیز توجه شده است. بی‌توجهی به این مهم موجب ارائه نظریه‌ای خواهد شد که چه‌بسا نتایج زیانباری به لحاظ فرهنگی، اقتصادی و سیاسی داشته باشد. به طور خلاصه این وجوه عبارتند از: مسئولیت رسانه‌های جدید در قبال رفتار کاربران، و مسئولیت رسانه‌های جدید در قبال حاکمیت ملی. پیش‌فرض این نوشتار آن است که ارائه توصیه سیاستی برای مقررات‌‌گذاری این رسانه‌ها در گرو تحلیل درست و توجه به مولفه‌های اثرگذار در نسبت میان رسانه جدید و محورهای فوق است. توجه به اقتصاد سیاسی، جامعه‌شناسی سیاسی و مطالعات تطبیقی نیز بیانگر آن است که در سایر کشورهای جهان نیز به صورت ناگفته به این ابعاد توجه شده و مورد نظر تصمیم‌گیران بوده است.

investigating the principle of irresponsibility aspectsin the regulation of new media

the aim of the current research is to investigate the different aspects of the principle of irresponsibility in the regulation of new media. the research method hired here, is descriptive-analytical and the results indicate that most of the researches having considered the issue of irresponsibility of social media have examined and concluded this issue from the view of the relationship of social media to the behavior of users within the media atmosphere. where some referred to paragraph 10 of article 2 of the resolution of the supreme council of cyberspace regarding the policies and actions of social messengers, which states: &the responsibility for the actions of users in social networks are the responsibility of the users and the providers of social messaging services are obliged to cooperate with the authorized authorities within the framework of the laws and regulations of the territory&, they emphasize vividly on this issue. while presenting an all-inclusive theory regarding the responsibility of new media, along users, it depends on focusingother aspects of the media and analyzing their relations with the state, government,other social media and businesses under supervision of it. also, in the approval of thehigh commission for the regulation of policies and major requirements of supporting competition and dealing with the monopoly of cyberspace platforms, other aspects of the market considered. ignoring the issue aforementioned will lead to the presentation of a theory that may have harmful results culturally, economically and politically. to cut the story short, the aspects are as follows: the responsibility of new media towards the behavior of entire users, and the responsibility of new media towards the national government. the premise of this article is to provide a policy recommendation for the regulation of media on the basis of correct analysis regards to the effective components in the relationship between the new media and the above issues. considering the political economy, political sociology and comparative studies reflects that in other countries over the universe, such ways have to be paved and must be desired by decision makers.