کشف دیدگاه آیت‌الله العظمی فاضل لنکرانی(ره) پیرامون منبعیت عقل در تفسیر

تفسیر به معنای کشف مفاد استعمالی و بیان مراد خداوند از آیات قرآن، متوقف بر اموری است که از سوی مفسران تعیین شده، گرچه در مواردی، همچون «عقل» و «ادراکات عقلی» محل اختلاف است، لیکن از سوی بعضی، از مهمترین منابع تفسیری به‌شمار می‌رود و از سوی برخی، از صلاحیت لازم در فهم مراد الهی برخوردار نمی‌باشد. نوشتار حاضر به بررسی دیدگاه آیت‌الله العظمی فاضل، قرآن پژوه معاصر در این خصوص اختصاص یافته است. از این منظر، تفسیر صحیح بر سه رکن «ظاهر آیات»، «بیان معصومین» و «عقل» استوار است. آیت‌الله العظمی فاضل «عقل» را در کشف مراد الهی مقدم بر دو رکن اول دانسته، آن را قرینه قطعیه متصله آیات می‌خواند که از یک سو گاه به عدم ظهور لفظ در فهم مراد الهی حکم می‌راند و از سوی دیگر سنجش دلالی روایات و اعتبار بخشی به آن متوقف بر حکم عقل است.