زبان وحی از منظر آیت الله العظمی فاضل لنکرانی(ره) و تطبیق آن با نظریات مطرح در مساله زبان قرآن

درباره این‌که خداوند با بندگان خود در قرآن کریم با شیوة عرف عقلا سخن گفته است یا با منطق گفتمان میان اندیشمندان مسلمان اختلاف نظر وجود دارد. با بررسی‌های صورت گرفته مشخص می‌شود که نظریه زبان عرفی فراعرفی، از مهم‌ترین نظریات در این مساله بوده که از سوی آیت‌الله العظمی فاضل مطرح شده است. این نظریه بیانگر آن است که زبان قرآن ‏کریم و نوع گفتمان آن با ابتنا بر علم جامع و احاطی خویش، ضمن بهره‌مندی از منطق گفتمانی عرف عام، مقاصد متعالی خویش را در ساختاری همه‌فهم و در عین حال چندساحتی برای فراعرف تعبیه کرده است. مساله اصلی این نوشتار بیان ویژگی‌های «زبان عرفی فراعرفی قرآن» از منظر آیت‌الله العظمی فاضل لنکرانی(ره) و بررسی ادله و شواهد و ابعاد گوناگون این نظریه و نیز وجه امتیاز آن با دیگر دیدگاه‌هایی است که در مسالة زبان قرآن مطرح می‌باشد. روش این مقاله نیز اسنادی تحلیلی، با توجه به آثار ایشان و سایر نظریات مطروحه در زبان قرآن می‌باشد.