بازخوانی کیفی و زمانی جمع و تدوین قرآن با تکیه بر دیدگاه آیات عظام فاضل لنکرانی(ره) و جوادی آملی و علامه طباطبایی(ره)

جمع قرآن از صدر اسلام تا کنون، میان مسلمانان معرکه‌ آراء بوده و در کتب تفسیری و روایی شیعه و اهل‌ سنّت از آن، سخن به میان آمده است. علامه طباطبایی، آیت‌الله العظمی فاضل لنکرانی و آیت‌الله جوادی آملی نیز به عنوان مفسّران و اندیشمندان شیعی، این موضوع را در آثار تفسیری و علوم قرآنی خویش بررسی کرده‌اند. این پژوهش، در صدد است به شیوه‌ توصیف و تحلیل به «بازخوانی کیفی و زمانی جمع و تدوین قرآن با تکیه بر دیدگاه آیت‌الله العظمی فاضل لنکرانی، علامه طباطبایی و آیت‌الله جوادی آملی» بپردازد. به این دلیل‌که برخی، کیفیت جمع‌آوری قرآن را دستاویزی برای اثبات تحریف قرآن قرار داده‌اند؛ لذا با چنین پژوهش‌هایی، از این جسارت‌ها جلوگیری می‌شود. همچنین، مخاطبان می‌توانند به دو نظریه‌ عمده در خصوص جمع قرآن، دست یابند. از رهگذر این بازخوانی، نتایجی حاصل آمد که علامه طباطبایی، جمع را در سه مرحله در عصر پیامبر(ص)، بعد از رحلت حضرت و توسط امام علی(ع)، در دوران عثمان می‌پذیرد؛ ولی آیت‌الله جوادی آملی و آیت‌الله العظمی فاضل لنکرانی به‌طور موکّد، جمع قرآن را در عهد پیامبر(ص) عنوان می‌کنند.