تحلیل اعجاز نجومی قرآن از دیدگاه آیت‌الله فاضل لنکرانی(ره)

اعجاز نجومی قرآن از جمله ابعاد اعجاز قرآن و زیرمجموعه اعجاز علمی قرآن قرار می‌گیرد. اعجاز نجومی قرآن مجموعه‌ای از آیات قرآن کریم هستند که اسرار و حقایق مربوط به دانش نجوم را که در زمان نزول قرآن و حتی تا قرن‌ها بعد، برای مردم ناشناخته بود را بیان می‌کنند و دانش تجربی است که با بهره‌گیری از ابزار و آزمون ‌و خطا، به حقانیت آن پی برده است. برخی از آیات قرآن کریم که به موضوعاتی هم‌چون آغاز آفرینش، فیزیک و مکانیک اجرام آسمانی و پایان جهان اشاره دارد، در این مجموعه می‌گنجند. مرحوم آیت الله فاضل لنکرانی ازجمله اندیشمندانی بودند که در بخشی از کتاب وزین مدخل التفسیر به طرح ابعاد اعجاز قرآن و ازجمله اعجاز نجومی پرداخته‌اند. ایشان پس از بیان شرایط و ضوابط اعجاز علمی، با بهره‌گیری از روش تفسیر علمی به تفسیر مصادیق اعجاز نجومی قرآن پرداخته و مواردی هم‌چون: حرکت و شکل زمین، تعدد جهان‌ها و حرکت و پایان عمر خورشید را بر رسیده‌اند. ایشان معتقدند قرآن کریم با تعبیر «مَهْداً» و واژه «ذَلُولا» به حرکت زمین اشاره می‌کند و با تعبیر «یکور» از پیچیده شده شب و روز بر هم‌دیگر سخن می‌گوید. وجود آسمان‌های متعدد که در قرآن و نیز حرکات و پایان یافتن عمر خورشید از دیگر مصادیقی است که مرحوم آیت الله فاضل به عنوان مصادیق اعجاز نجومی قرآن بر می‌شمارند.