نقد نظرات مستشرقان دربارۀ تحریف قرآن با تاکید بر آراء آیت‌الله العظمی فاضل‌ لنکرانی(ره)

در آثار بیشتر مستشرقان، تحریف قرآن به «زیاده»، «نقیصه»، «جابجایی»، «تبدیل کلمات به مترادف» و«تبدیل به‌غیرمترادف» ادعا شده‌است. مستشرقان جمع قرآن را پس از رحلت پیامبر(ص) می‌دانند، که با این وجود، دگرگونی، افزایش و کاهش در آن طبیعی است؛ همچنین به الهی بودن رسالت پیامبر(ص) وعصمت ایشان باور ندارند واز نظر آن‌ها، فکر جمع قرآن، زمانی پیدا شد که بخشی از آن‌چه پیامبر(ص) قرآن می‌نامید، از یادها رفته بود. روایات تحریف‌نما و اختلافات گزارش شده از مصحف‌های صحابه، دو دلیل دیگر بر این ادعاست. عدم درک پیوند معنایی برخی آیات نیز مستشرقان را برآن داشته تا انتقال آن‌ها را از جای اصلی به محل کنونی حدس بزنند.آیت‌الله العظمی فاضل(ره) این ادله را مخدوش دانسته، اثبات می‌کنند که جمع قرآن در زمان خود پیامبر(ص) صورت گرفته و ایشان از آغاز به فکر ثبت معجزه جاویدان خود بوده‌اند. به نظر ایشان، روایات تحریف‌نما یا معنایی غیر از تحریف مصطلح را منظور دارند و یا به حکم اخبار عرضه، مردود‌ند؛ به‌علاوه، عمدتا اعتبار سندی ندارند واز افرادی فاسد همچون «سیّاری» نقل شده‌اند. اما دلیل اعتبار، دیگر دست‌آویز قول به تحریف، ناشی از بیگانگی مدعیان آن از تفسیر است. در تفاسیر، برای موارد ادعایی، وجوه روشنی بر ارتباط آیات ارائه شده است.در ضمن، این موارد در برابر ادله‌ی سلامت قرآن تاب مقاومت را ندارند. در نتیجه قرآن همان است که بر پیامبر(ص) نازل شده و بدون تغییر اکنون در دست ماست.