نقدهایی بر ترجمه محمد الفراتی از کنایات داستان خلیفه و اعرابی مولانا

زبانِ هر اثر هنری حامل پیام و فرهنگ خاص آن زبان می‌باشد که خود عناصر واژگانی، اصطلاحات و مایه‌های بلاغی ویژه‌ای دارد. بنابراین همسانی و برابر‌یابی آنها از سوی مترجم کاری بس دشوار و در مواردی غیرممکن می‌باشد. کنایه یکی از ریزه‌کاری‌های بلاغی است که دریافت معنای پوشیده و مورد مقصود آن برای مخاطب علاوه بر آنکه نیازمند تامل و درنگ می‌باشد، ضرورت شناخت و آگاهی مترجم از فرهنگ و اندیشۀ زبان مبدا را نیز می‌طلبد، تا دستیابی به درونمایه و معنای ضمنی آن امکان‌پذیر گردد.نویسنده در این جستار تلاش کرده ترجمۀ محمد فراتی از داستان خلیفه و اعرابی که مولانا به زیبایی نکات عرفانی، تعلیمی و اخلاقی در آن جا داده، را مورد نقد و بررسی قرار دهد. به ویژه نگارنده به تحلیل و واکاوای ابیاتی پرداخته که در زبان شعری مولانا حاوی معانی پوشیده و دور از ذهن است و با بررسی آن میزان توفیق مترجم در دریافت کنایات مولانا به زبان مقصد برای مخاطب روشن گردیده است.