نقش معماری مدرن بر شکل گیری و ساخت مدارس در دوران معاصر ایران

امروزه فضاهای آموزشی مهم ترین و اصلی ترین نهادهای آموزشی اجتماعی و فرهنگی و تربیتی در کشور ما می باشد،که همواره درتاریخ این کشور دچار تحولات و دگرگونی های بسیاری شده است. بیشترین این تغیرات در دوران معاصر اتفاق افتاده است. به طور مختصر میتوان گفت معماری معاصر ایران، دوره‌ای از معماری ایرانی است که هم زمان با معماری مدرن اروپا در هم امیخته شد و تا به امروز ادامه دارد،نخستین آشنایی گسترده ایرانیان با «معماری اروپایی» در دوره قاجار اتفاق افتاد و تمایل به تقلید و ایجاد بناهایی مشابه در میان اشراف قاجار و سپس مردم میانه حال ایجاد شد، این سبک مدرن به سرعت در جهان انتشار یافت وکشورهای در حال توسعه که امروزه خود را در خلع بین سنت و مدرنیته احساس میکنند بدون هیچگونه شناخت و آگاهی از مفاهیم، معانی و حتی کاربرد این شیوه ها، آنها را می پذیرند. این اتفاق در حالی صورت می گیرد که این جوامع خود دارای معماری غنی و با اصالت هستند.کشور ایران با داشتن پشتوانه چندهزارساله از هنر و معماری از این قائده مستثنی نبوده است. در اواخر دوره قاجاریه و اوایل دوره پهلوی، به دلیلی غرب زدگی سران مملکت و ورود سفیران خارجی و بازگشت فارغ التحصیلان از دانشگاهای خارجی به کشور، شکل خیابان ها و معماری بناها دچار تغییر شده به گونه ای که بسیاری از عناصر معماری سنتی ایران دیگر مورداستفاده قرار نگرفت و به دست فراموشی سپرده شد. دراین پژوهش هدف تاثیر نقش معماری مدرن برشکل گیری و ساخت مدارس در دوران معاصر ایران است، که پژوهشگر با استفاده از مطالعات کتابخانه- ای، اقدام به تعریف بررسی معماری های معاصر و مدرن و وضعیت معماری معاصرایران در ساخت مدارس پرداخته است. درنهایت به نظر میرسد معماری معاصرایران در برخورد با مدرنیته کاملاً دچار غفلت زمانی، مکانی و محتوایی بوده است. به طوریکه صدمات جبران ناپذیری به معماری ایرانی و ساخت مراکز آموزشی و مدارس به وجود آورد و مفهم و معنای آن را تا حد زیادی دگرگون نمود.