توسعه سیستم های نوین دارورسانی بر پایه اگزوزم

لزوم پایداری داروها در بدن و اثربخشی آن ها بر روی بافت و اندام هدف از جمله چالش هایی است که محققین را به سمت بررسی سیستم های نوین دارورسانی سوق داده است. نانوسامانه های دارورسان لیپوزومی به دلیل ساختار غشای لیپیدی و زیست سازگاری بالای آن ها در دهه های اخیر مورد توجه بسیاری از پژوهش ها در این حوزه بوده است با این وجود کار کردن با سامانه های لیپوزومی دارای محدودیت هایی نیز می باشد که باعث شده محققین به بررسی سامانه های اندوژنیکی بپردازند که زیست سازگاری بالاتر ونیمه عمر بیشتر در بدن داشته و محدودیت های کار با لیپوزوم ها را نیز برطرف کند.وزیکول های خارج سلولی و به طور خاص اگزوزم ها یکی از این نانوسامانه ها هستند که برای بارگذاری بسیاری از داروها با خواص مختلف قابل استفاده می باشند.در دسترس بودن وزیکول های اگزوزمی در بسیاری از سیالات بیولوژیک و توانایی آن ها در هدف قرار دادن بافت مورد نظر با توجه به محتویاتی که دارند از دیگر مزیت های آن هاست که باعث می شود توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کند.از ضروریات کار در این حوزه شناخت ویژگی های اگزوزم ها،روش های بارگذاری دارو در آن ها و خالص سازی حداکثری اگزوزم ها از محیط های کشت و سیالات بیولوژیکی می باشد که در این مقاله به اختصار به آن ها پرداخته شده است.