توده ای شدن آموزش عالی هند و درس هایی برای ایران

هند با داشتن با حدود 30 میلیون دانشجو، 70 میلیون مدرس و 36 هزار موسسه آموزش عالی (در سال 2012 و 2013)، در مراحل آغازین توده ای سازی آموزش عالی و دومین کشور در جهان است که دارای بزرگترین بخش آموزش عالی است. بر خلاف اقتصاد های رشد نیافته مبتنی بر بازار که در آن ها موسسات آموزش عالی دولتی، روند عمومی سازی (جهانی سازی) آموزش عالی را تسهیل کرده اند، توده ای سازی آموزش عالی در هند یک فرایند بازاری است که عمدتاً به واسطه موسسات خصوصی انجام می شود و تامین مالی آن از سوی خانوارها صورت می پذیرد. این مقاله به تحلیل روندهای موجود در توده ای سازی و چالش های موجود در این روند می پردازد. این چالش های توده ای سازی، نگرانی هایی را در ارتباط با آموزش برابر، بهبود کیفیت، بسیج منابع مالی، مدیریت و نظام مند سازی سیستم آموزشی را در بر می گیرد. در این میان به نظر می رسد که نقش دولت از تامین مالی و مدیریت موسسات آموزشی به سوی تدوین چارچوبی برای نظام مند سازی سیستم آموزشی در جهت ایجاد اطمینان نسبت به عدالت آموزش و کیفیت بروندادهای آموزشی در حال تغییر است. در انتهای مقاله با بازخوانی و مرور نکات مهم تجربه توده ای شدن آموزش عالی هند، درس هایی که می توان برای ایران آموخت برجسته شده است.