اخلاق حرفه ای، من اخلاقی و فلسفه مدرن

چگونگی ظهور و بروز اخلاق حرفه ای و آراء و اندیشه های مربوط به آن موضوعی است که همواره دغدغه ذهنی و فکری هر مکتب، بوده است؛ چرا که در تحلیل فلسفی اخلاق حرفه ای، انسان موجودی مرکب از نفس و بدن است که خصوصیاتی چون آگاهی و تعلق، اراده ی آزاد و مختار، تمایلات و گرایشات نفسانی خاص، که؛ همه مرتبط به نفس اصیل و حقیقت پایدار انسان هستند او را از سایر جانداران متمایز می سازد. انسان مدرن و پسامدرن با تمام محتوایش بر کاکل تفکری سوار شده است که آن تفکر دارای سه جنبه ی متافیزیکی ، روانشناسی و پدیدارشناسی است. این تفکر که گاهی به خود می اندیشد- من فکر می کنم پس هستم- و گاهی به دیگری- من فکر می کنم پس اشیاء هستند- و گاهی هم، هم آغوش با دیگری است-من اندیشه می کنم اندیشه ای را- من دیگر بنیاد و رو به سوی خود بنیاد، یعنی تفکراخلاقی را؛ که در مکاتب اخلاقی ارزش مدار غرب، برگرفته از نوع جهان بینی و بینش کلی به حقیقت انسان است، را شکل می دهد. اخلاق حرفه ای آن گونه اخلاقی است که فرایند عملیات عقلانی انسان را از حس تا فهم و از فهم تا تخیل و تعقل و از آن جا به علم و عمل مورد کن و کاش و تفحص قرار داده و گوهر فطرت را در درون انسان مادی کشف و به اخلاق و انسانیت و رفتار اخلاقی پیونده زده است.