رابطه اخلاقی قاضی و وکیل در محاکم حقوقی ایران

کثرت مراجعه به محاکم قضایی مساله اول اجتماعی ایران است. با وجود قضات متبحر و کار آزموده پاسخگویی به خیل پرونده های محاکم متعدد کاری در نهایت دشواری است. میدانیم که هر متهم حق دارد از مشاوره مناسب و یا وکیلی توانمند بر خوردار باشد. لذا مواجهه قاضی با وکیل امری اجتناب نا پذیر است. فرهنگ عمومی جامعه حضور این دو رکن اساسی را برای پیشگیری از جرم درک می‌کند، اما جایگاه مستقل قاضی گاه برخوردهای غیر معمولی را سبب می‌شود که رابطه این دو را مشوش می‌نماید. اخلاق حرفه‌ای طرفین منازعه نظام بخش رفتار افراد در مشاغل مربوطه است. قاضی و وکیل نماد دو بال فرشته برای دسترسی به حقیقت‌اند و جهت رساندن جامعه به عدالت خصوصا کیفری نقش آفرینی می‌کنند ، در نتیجه تکالیف و وظایف این دودر جایگاه مجریان و ناظران مصوبات قانونی با یک اهرم مدیریتی مد نظر قانون گذار بوده است .وجود وکیل در چرخه دادرسی تسهیل کننده و بستری مناسب را در محکمه فراهم می‌کند. دو جاهل مشترک‌ در مقابل اصحاب دعوا می‌توانند بازوی معاضدتی یکدیگر باشند. قاضی و وکیل در سرلوحه عملکرد خود سوگند نامه‌ای دارند، که به عنوان سندی در پیروی این دو از قانون و برمبنای شرف و وجدان عمل می‌کند. این اساس نامه پایگاه اخلاق حرفه ای و اهرم مدیریت فرادستی است که همواره می‌بایست نقش کنترل کننده‌ داشته باشد. آنچه این نوشتار را متفاوت می‌کند، بررسی تحلیل زبانی حقوقی است برای اثبات جرم توسط قاضی و تحلیل اقناعی وکیل است، برای رفع اتهام . مقاله در بیان زبان شناسی قضایی (قانونی) علل مواجهه حرفه‌ای این دو را واکاوی و به دنبال آن است بگوید چراخلا موجود با اخلاق حرفه‌ای نظری بر طرف نمی‌گردد. محاکم قضایی جزایی نیازمند ساز و کار فرا زبانی و شیوه گفتمان زبان شناسی حقوقی است.