نقد نسبی گرایی اخلاق سکولار ؛ راهی برای رسیدن به ثبات معرفتی و اخلاقی

اخلاق دینی، دین را بن مایۀ اصلی و پایۀ اخلاق قرار می دهد و بر اساس آن محتوای اخلاق بدون امر مقدس امری پوچ خواهد بود .اخلاق سکولار، اعتبار اخلاق را مستقل از دین در نظر دارد و مرجع اعتبار اخلاق را فقط در انسان سراغ می گیرد. جدایی اخلاق از دین در عین سازگاری یا ناسازگاری کلی آنها، اخلاق سکولار را رقم می زند که نسبی گرایی اخلاقی یکی از پیامدهای آن است.از طرفی مرجعیتِ امرِ الهی و کُتُبِ مقدس، امکانِ ظهورِ نسبی گرایی را میانِ متدینین کمتر کرده است. نسبی گرایی در اخلاق سکولار بر مبانی معرفتی چون عقل گرایی حداقلی، فردگرایی و تقلیل گرایی استوار است و با ادله ای چون نسبیت معرفتی، تنوع فرهنگی و اجتماعی، امکان آزادی تقویت می شود. این پژوهش تلاشی است در راستای بررسی نقادانه مبانی نسبی گرایی و طرح ادله و مبانی نقطۀ مقابل آن، به منظور رسیدن به پشتوانۀ محکمی برای اخلاق. به همین منظور، به تحلیل زوایای نسبی گرایی معرفتی در حوزه علم و اخلاق پرداخته و نقدهای وارد بر آن را مورد توجه قرار داده و با توجه به عقلانیت و عینیت اخلاق و امکان ثبات معرفتی در این حوزه نظر خاص خود را مطرح کرده است.