ارزیابی کاربرد مدیریت بحران در بافت فرسوده ی شهری در بروز زلزله به روش تحلیل سلسله مراتبی ahp

زلزله به عنوان مخربترین حوادث و سوانح هرچند قابلیت پیش بینی نیافته ولی قطعیت وقوع آن در بسیاری از نقاط جهان انکارناپذیری است . کشور ما در کمربند زلزله قرار گرفته ضایعات ناشی از این بحران که مرگ و میر ویرانی اجتماعی و ... می باشد نیاز به رفتاری سازمان یافته است که فقط در صورت مدیریت صحیح این بحران، کارآ و اثر بخش خواهد بود. از سویی، موضوع فرسودگی بافت‌های قدیم شهری و بلایای طبیعی، خاص ایران نیست و هر کشوری که درراه توسعه گام برداشته، کم‌وبیش چنین مشکلاتی را تجربه کرده است. توجه به بهسازی و نوسازی بافت‌های شهری یکی از مسائل اساسی شهرهای امروز می‌باشد که تلاش مدیران شهری، شهرسازان و برنامه‌ریزان را جهت کاهش صدمات ناشی از بلایای طبیعی و سوانح مورد توجه قرار داده است. لذا در پژوهش حاضر در پی ارزیابی کاربرد مدیریت بحران در بافت فرسوده ی شهری در بروز زلزله به روش تحلیل سلسله مراتبی ahp هستیم. بدین منظور، پس از شناسایی و تدوین مراحل اصلی مدیریت بحران و محورهای اصلی بهسازی بافت فرسوده شهری، با استفاده از پرسشنامه ی محقق ساخته به اولویت بندی آنها پرداخته و مشاهده شد که اقدامات پیشگیرانه و بهسازی در مرحله ی پیش از وقوع بحرانِ زلزله در اولویت اول قرار دارد و اقدامات فوریِ برنامه ریزی شده در حین وقوع بحرا در رتبه دوم و بازسازی و مدیریت بحران پس از وقوع زلزله در رتبه ی سوم قرار دارند. نتایج نشان دادند که با استفاده از اصول مدیریت بحران، لازم است به پیشگیری از بحران و مقاوم سازی بافت فرسوده و تعبیه ی نیازهای اساسی کنترل بحران پیش از وقوع آن پرداخته شود.