تحلیل جانشین‌پروری در سازمان‌های دولتی ایران

یکی از اقداماتی که به نظر می‌رسد باعث ایجاد تحول بنیادی و مبتنی بر بینش سازمان‌یافته، در حوزه منابع انسانی است، اجرای نظام جانشین‌پروری در سازمان‌ها می‌باشد. در گذشته، کارکنان سالیان متمادی به فعالیت خود در یک سازمان ادامه می‌دادند و با افزایش سنوات خدمت به طور مستمر نردبان ترقی را طی می‌کردند. امروزه، توسعه شغلی از پیچیدگی بیشتری برخوردار است. استراتژی‌های استعدادیابی سازمان به حرکت مستمر حول توسعه دانش و مهارت، آماده‌سازی رهبران و نگهداری با استعدادترین کارکنان در سازمان نیاز دارد. در این راستا پژوهش حاضر که به بررسی نظام جانشین‌پروری در سازمان‌های دولتی می‌پردازد، به لحاظ هدف، کاربردی و از حیث روش انجام کار توصیفی می‌باشد و جهت گردآوری داده‌ها از منابع کتابخانه‌ای، مجلات لاتین و فارسی و کتب مربوطه استفاده شده است. نتایج مطالعه حاکی از این است که در کشور ما دانش، مهارت و تجربه مدیران، اغلب متناسب با مسئولیت‌های آنان نیست؛ بیشتر برنامه‌های جانشین‌پروری در سازمان‌های دولتی ایران برای پست‌های مدیریتی به صورت غیررسمی است و عملاً جانشین‌پروری در کل بدنه دولت انجام نمی‌شود و حتی در بسیاری از موارد نیز مدیران سازمان‌ها هیچ آگاهی از نظام جانشین‌پروری و پیامدهای مثبت آن ندارند.