بررسی رابطه‌ی بین برنامه‌ریزی استراتژیک منابع انسانی با سلامت سازمانی

امروزه رسمیت و عینیت سازمان‌ها با منابع انسانی آن‌ها شناخته می‌شود؛ و اهمیت دادن به منابع انسانی اساس و محور کار مدیران ارشد سازمان‌هاست. منابع انسانی به‌عنوان یک منبع استراتژیک و مهم‌ترین عنصر سازمانی محسوب می‌شود و متفاوت‌تر از سایر منابع داخل سازمانی، تنها منبعی است که به‌عنوان تصمیم‌گیرنده و اجراکننده عمل می‌نماید. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین برنامه‌ریزی استراتژیک منابع انسانی با سلامت سازمانی است. ﺳﻼﻣﺖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ وضعیتی ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ این‌که ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ می‌ماﻧﺪ، ﺩﺭ ﺩﺭﺍﺯﻣﺪﺕ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ به‌اندازه ﮐﺎﻓﻲ ﺑﺎ ﻣﺤﻴﻂ خودسازگار ﺷﻮﺩ ﻭ توانایی‌های ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻘﺎﺀ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩﻫﺪ. ﺯﻣﺎﻧﻲ ﮐﻪ ویژگی‌های ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﺎﻟﻢ موردبررسی قرار می‌گیرﺩ، مهم‌ترین مسئله‌ای ﮐﻪ به‌صورت بارز ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮐﻨﺎﻥ مشاهده می‌شود، ﺍﺣﺴﺎﺱ تعلق‌خاطر ﻭ دل‌بستگی ﺑﻪ ﮐﺎﺭ سازمان هست. لذا، ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﻪ ﺍﺧﻴﺮ موردتوجه ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ قرارگرفته ﺍﺳﺖ؛ که طی بررسی‌های انجام‌شده به این نتیجه رسیده‌ایم که بین برنامه‌ریزی استراتژیک منابع انسانی و سلامت سازمانی رابطه‌ی مستقیم و معناداری وجود دارد.