بررسی نقش امنیت شهری در توسعه گردشگری شهر تهران: مورد مطالعه منطقه 12

امنیت مقوله اساسی در هر نظام اجتماعی است و مقدمه لازم برای حیات سیاسی و اجتماعی دولت‌ها به شمار می‌آید. امنیت پیش‌نیاز هرگونه توسعه در زمینه‌های گوناگون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و علمی بوده است. در زمینه گردشگری نیز امنیت مهم‌ترین مولفه اثرگذار در توسعه آن محسوب می‌شود. پایان نامه حاضر با هدف بررسی نقش امنیت شهری در توسعه گردشگری شهر تهران مطالعه موردی منطقه 12 صورت گرفته است. نوع مطالعه در این پژوهش، از نظر مسیر، توصیفی بوده و از نظر هدف کاربردی است. روش مورد استفاده برای گردآوری اطلاعات نیز، میدانی و اسنادی است. پایایی این پرسشنامه نیز با استفاده از محاسبه آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در این پژوهش جامعه آماری 208 نفر و شامل تمامی گردشگران و بازدید کنندگانی از مراسم آیینی پیر شالیار کردستان و مراسم زرتشتیان شهر یزد، است.یافته‌های حاصل از این تحقق با نتایج پاره ای از تحقیقات داخلی و خارجی پیشین همخوانی و هماهنگی دارد. یافته اول این تحقیق مبنی بر وجود رابطه مثبت بین شاخص محیطی (آسایش بصری، محیطی و فضایی) و توسعه گردشگری با نتایج تحقیقات چندی دارد. از طرفی افزایش سطح امنیت و آسایش بصری، محیطی و فضایی، تاثیر مثبتی بر توسعه گردشگری دارد. همچنین رابطه معنادار و مثبتی بین شاخص کارکردی (خوانایی و فراهم بودن فضای شهری) و توسعه گردشگری وجود دارد. براساس یافته‌ها، شاخص‌های چهارگانۀ امنیت شهری، دو مقولۀ مهم «جاذبه» و «امنیت» را در سمت عرضه فراهم می‌کند که مولفه‌های مهمی برای تقاضا هستند. شاخص‌های کارکردی و کالبدی (بعد فیزیکی امنیت شهری) همچون خوانایی و فراهم بودن فضای شهری و نگهداری (حفاظت)در فضای شهری نیزانرژی لازم برای ابقا و تداوم سیستم گردشگری شهری را در شهر تهران تامین می‌کنند.