نقش دانشگاه در حفظ، تقویت و گسترش زبان فارسی

زبان فارسی، به عنوان یکی از اصلی­ترین مولفه­های هویت ملی ایرانیان، امروزه در معرض تهاجمات خارجی و آسیب­های داخلی فراوانی است؛ لذا همۀ نهادهای کشور – اعم از نهادهای مرتبط با زبان فارسی (نظیر: فرهنگستان زبان و ادب فارسی و بنیاد سعدی) و سایر نهادهای فرهنگی، آموزشی و رسانه­ای – در قبال زبان فارسی مسئولند. یکی از نهادهای مسئول در قبال زبان فارسی که می­تواند نقش موثری در قبال زبان فارسی داشته باشد، دانشگاه است. دانشگاه، به مثابۀ اصلی­ترین نهاد علمی کشور، با توجه به وظیفۀ ذاتی خود و نیز بر اساس اسناد بالادستی نظام و مطالبات رهبری در سه سطح حفظ، تقویت و گسترش زبان فارسی وظایفی دارد. این مقاله به بررسی وظایف و نقش دانشگاه در قبال زبان فارسی و راهکارهای عملی کردن این وظایف در سطوح مذکور می­پردازد. طبق بررسی­های انجام­شده، بر اساس اسناد بالادستی نظام و مطالبات رهبری، اهم وظایف دانشگاه در سطح حفظ زبان فارسی، به­کارگیری معادل­های فارسی رایج برای واژه­ها و اصطلاحات علمی و پیشنهاد معادل­های فارسی برای اصطلاحات علمی جدید؛ در سطح تقویت زبان فارسی، ایجاد «نهضت فارسی­نویسی» در جهت ارتقای این زبان به یک زبان علمی بین­المللی مرجع؛ و در سطح گسترش زبان فارسی، تقویت و گسترش کرسی­های آموزش زبان فارسی و حمایت از تاسیس رشتۀ زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه­های سراسر جهان و افزایش پذیرش دانشجویان خارجی است. این مقاله تقویت جایگاه رشته و گروه­های زبان و ادبیات فارسی را یکی از راهکارهای اصلی عملی کردن وظایف دانشگاه در قبال زبان فارسی می­داند.