شناسایی الگوی ضمنی سیاستگذاری فرهنگی در نهاد علم مبتنی بر اسناد بالادستی موجود

عموما دانشگاه ها سرآغاز بسیاری از تحولات و پیشرفت­های بشری بوده اند. تحقق اهداف محیط های علمی خود نیازمند مدیریت و سیاست­گذاری دقیق و هوشمندانه­ است. از همین رو تدوین اسناد و راهبردهای کلان در آموزش عالی گامی موثر در این زمینه به حساب می آید. هدف از نگارش این مقاله ترسیم و استخراج مدل سیاستی ضمنی موجود در اسناد بالادستی ادارۀ محیط علم در ایران و تبدیل آن به دانشی صریح در این زمینه و وفراهم نمودن مقدمات نقادی علمی در خصوص محتوا و ساختار اسناد تدوین یافته موجود در این زمینه است. از این رو با استفاده از روش نظریۀ مبنایی[1] و با تمرکز بر رسالت­های مورد انتظار دانشگاه­ها، از طریق بررسی متون موجود و اسناد بالادستی در حوزه علم و فناوری و فرهنگ اقدام به کدگذاری و چارچوب­بندی مقولات حاصل از کدگذاری­ها شد و این امر، خود در نهایت به یک مدل سیاستی ساده منتج شد. از این فرآیند می­توان چنین نتیجه گرفت که مدل سیاستی مذکور الگوی فاقد مبنای نظری مشخص بوده و از این حیث، ساختاری چهل تکه و بدون انسجام به متون سیاستی مورد نظر بخشیده است. لذا این الگو نمی­تواند به شایستگی اهداف و انتظارات پیش­روی دانشگاه از منظر اسناد، قوانین و سیاستگذاران را پوشش داده و انتظارات اساسی برای ایجاد تحول مثبت در نهاد علم را به درستی ترسیم و تصویرسازی نماید.