ارائه مدل کیفیت زندگی‌کاری براساس عدالت سازمانی، خوش‌بینی سازمانی و تاب‌آوری سازمانی در کارکنان ادارات آموزش و پرورش استان تهران

هدف: این پژوهش با هدف ارائه یک مدل جامع کیفیت زندگی کاری بر اساس عدالت سازمانی، خوش‌بینی سازمانی و تاب‌آوری سازمانی در میان کارکنان ادارات آموزش و پرورش شهر تهران انجام شد. روش‌شناسی: روش پژوهش، از نوع آمیخته (کیفی-کمی) بود. در بخش کیفی، با استفاده از مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با 15 نفر از خبرگان حوزه مدیریت و جامعه‌شناسی، داده‌های اولیه جمع‌آوری و تحلیل شد. سپس در بخش کمی، پرسشنامه‌ای بر اساس یافته‌های بخش کیفی طراحی و در میان 450 نفر از کارکنان ادارات آموزش و پرورش شهر تهران توزیع شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری (sem) و نرم‌افزارهای amos و spss انجام شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که هر سه متغیر عدالت سازمانی، خوش‌بینی سازمانی و تاب‌آوری سازمانی به طور معناداری با کیفیت زندگی کاری مرتبط هستند. عدالت سازمانی به عنوان قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده کیفیت زندگی کاری شناخته شد، در حالی که خوش‌بینی سازمانی و تاب‌آوری سازمانی نیز به طور مستقیم و غیرمستقیم بر بهبود کیفیت زندگی کاری تاثیرگذار بودند. همچنین، عدالت سازمانی نقش میانجی‌گر در رابطه بین خوش‌بینی سازمانی و تاب‌آوری سازمانی با کیفیت زندگی کاری ایفا کرد. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که توجه به عدالت سازمانی، خوش‌بینی سازمانی و تاب‌آوری سازمانی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی کاری کارکنان در سازمان‌های آموزشی منجر شود. پیشنهاد می‌شود مدیران با تقویت این متغیرها، محیط کاری حمایتی و مثبتی برای کارکنان فراهم کنند تا رضایت و تعهد شغلی آنان افزایش یابد.

developing a model of quality of work life based on organizational justice, organizational optimism, and organizational resilience among employees of the education departments in tehran province

objective: this study aimed to develop a comprehensive model of quality of work life based on organizational justice, organizational optimism, and organizational resilience among employees of the education departments in tehran. methodology: the research employed a mixed-method (qualitative-quantitative) approach. in the qualitative phase, semi-structured interviews were conducted with 15 experts in management and sociology, and the initial data were collected and analyzed. following this, a questionnaire was designed based on the qualitative findings and distributed among 450 employees of the education departments in tehran. data analysis was conducted using structural equation modeling (sem) and the amos and spss software. findings: the findings revealed that all three variables—organizational justice, organizational optimism, and organizational resilience—are significantly related to the quality of work life. organizational justice was identified as the strongest predictor of quality of work life, while organizational optimism and organizational resilience also had direct and indirect impacts on improving quality of work life. additionally, organizational justice played a mediating role in the relationship between organizational optimism and resilience with the quality of work life. conclusion: the results of this study indicate that attention to organizational justice, organizational optimism, and organizational resilience can lead to an improvement in the quality of work life for employees in educational organizations. it is recommended that managers strengthen these variables to create a supportive and positive work environment, thereby enhancing employee satisfaction and commitment.