پتروگرافی، دیاژنز و محیط رسوبی رسوبات تبخیری گرمسار (معدن نمک راهراهک)

کانسار مورد مطالعه در 100 کیلومتری جنوب شرقی تهران قرار گرفته و از واحدهای چینه شناسی مختلفی به سن تر شیری تشکیل شده است . این توالی تبخیری قدیمی ترین واحد چینه شناسی در منطقه با سن ائوسن فوقانی - الگیوسن زیرین می باشد که خود از بخشهای نمک ، گچ ، آهک ، شیل و مارن و گدازه های قلیایی تشکیل شده است . به منظور بررسی محیط رسوبی و شرایط تشکیل و دیاژنز در توالی تبخیری و نیز ردیابی افق های پتاس دار که در بخش کلرایدی آن قرار گرفته اند ، مطالعات صحرایی و پتروگرافی بر روی این مجموعه تبخیری انجام گرفت . مطالعات پتروگرافی حاکی از تبلور اولیه بلورهای کانی های تبخیری در کف حوضه است . سپس فرایندهای واکنشی برگشتی مراحل اولیه دیاژنز ، که همزمان با رسوبگذاری فعال بوده اند ، این کانیهای اولیه را تحت تاثیر قرار دادند . تغییرات شیمیایی تدریجی و جزئی در شورابه ها ، خود باعث آغاز فرایندهای برگشتی شده اند . این تغییرات شیمیایی ناشی از تبلور تدریجی کانیها و خروج آنها از محلول و همچنین ورود آبهای جدید به حوضه هستند . در مرحله بعدی این رسوبات تا اعماق کم تدفین شده اند . بر اساس مطالعات پتروگرافی و بررسی مجموعه کانی های موجود منشا شورابه های تامین کننده املاح دریایی بوده که البته امکان ورود برخی یونها به حوضه توسط آبهای ولکانوژنیک نیز وجود داشته است . فاز کوهزایی پیرنه در طی ائوسن فوقانی - الیگوسن زیرین با حرکات خشکی زایی همراه بوده و باعث ایجاد یک حوضه کششی محلی در منطقه وتشکیل بازالتهای درون قاره ای گردیده است . در منطقه مورد مطالعه حوضه تبخیری دریایی کم عمقی با پایین رفتن سطح جهانی آبها در طی این فاز کوهزایی تشکیل شده است . بدین ترتیب در این حوضه رسوبات تبخیری پلاتفر می دریایی همگام با فرو نشست تدریجی حوضه و ورود متناوب اب دریا تشکیل شده اند .