بررسی دیدگاه رابرت زینر در خصوص نسبت اسلام و عرفان در کتاب «عرفان هندو و مسلمان»

زینر در کتاب «عرفان هندو و مسلمان» بیان می‌کند که قرآن به‌سبب تاکید بر غیریت کامل خداوند پذیرای تفسیر عرفانی نیست و لذا تصوف انحراف کاملی از آموزه‌های رسمی اسلام است و توسعه آن مرهون عوامل بیرون از اسلام است. به‌ نظر می‌رسد که آنچه که سبب شده او اسلام را دینی غیرعرفانی قلمداد کند، مبتنی بر پیش‌فرض او در خصوص تساوی عرفان با اتحاد با خداوند است، حال آنکه نه عرفان و نه «میستیسیزم» به‌عنوان معادل آن که زینر به‌کار برده است به‌لحاظ واژه‌شناسی مبتنی بر اتحاد خداوند با نفس عارف نیستند. عرفان عبارت است از شناخت بی‌واسطه خداوند. البته شناخت بی‌واسطۀ خداوند ملازم با یک ارتباط هستی‌شناختی با خداوند است که می‌توان «عرفان» را به‌صورت مجازی بر این ارتباط اطلاق کرد. این ارتباط هستی‌شناختی، نمی‌تواند به‌صورت اتحاد، به‌معنای یکی شدن دو ذات و یا یکی بودن دو شیء باشد، چرا که چنین اتحادی ممتنع است. عرفان، به‌معنای شناخت بی‌واسطه خداوند که –البته به‌صورت اکتناهی نیست در قرآن و سنت مورد توجه و تاکید بوده است، و این شناخت بدون اتحاد و نیز بدون تعلق به کنه ذات خداوند، میسر است و ازین‌رو، غیرعرفانی خواندن اسلام به‌لحاظ معنای صحیح عرفان، اتهامی نارواست، مگر آنکه بر اساس وضعی جدید، عرفان به‌معنای اتحاد باشد، که در این‌صورت اسلام از حیث احتواء بر امر مستحیل منزه است.

examining robert zinner's views on islam and mysticism in the book hindu and muslim mysticism

in his book hindu and muslim mysticism, ziner states that the qur'an is not open to mystical interpretation due to god's complete alienation, and after sufism, it is a complete deviation from the official teachings of islam, and its development is dependent on factors outside of islam. it seems that what caused him to consider islam a non mystical religion was his presupposition regarding the equality of mysticism with union with god, while neither irfan nor mysticism as its equivalent used by ziner in terms of terminology is not based on the unity of god with the mystic's soul. irfan is the direct knowledge of god. of course, the direct knowledge of god is associated with an ontological relationship with god, which can be metaphorically referred to as mysticism for this relationship. this ontological relationship cannot be in the form of a union, meaning the unification of two essences or the oneness of two objects, because such a union is prohibited. irfan means the direct knowledge of god, which of course, is not exclusive has been considered and rooted in the qur'an and sunnah, and this is possible without knowledge and also without belonging to the essence of god, and therefore, calling islam non mystical in terms of the correct meaning of irfan is an unfair accusation, unless, based on a new situation, mysticism means unity, in which case islam is magnificent in terms of containing the impossible.