بررسی تنوع ژنتیکی ارقام نر و ماده خرما در منطقه هرمزگان با استفاده از نشانگرهای ریخت‌شناسی و ملکولی

نخل خرما با نام علمی phoenix dactyliferaگیاهی تک‌لپه‌ای، دوپایه، گرمسیری و دارای عمر طولانی است که از اهمیت اقتصادی بالایی در کشور ایران برخوردار است. این تحقیق در سال 1395 در آزمایشگاه ملکولی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی هرمزگان برای بررسی تنوع ژنتیکی ارقام نر و ماده خرمای منطقه هرمزگان به‌منظور شناسایی ارتباط خویشاوندی این ارقام با استفاده از نشانگرهای ریخت‌شناسی و issr انجام شد. استخراج dna با استفاده از روش ctab انجام و از 12 آغازگر issr برای بررسی تنوع ژنتیکی استفاده شد. محصول pcr روی ژل آگارز 1% بارگذاری و با استفاده از رنگ فلورودای قابل رویت شد. الگوی باندی براساس حضور یا عدم حضور باند با اعداد یک و صفر نمره‌دهی شد و محتوای اطلاعات چندشکلی محاسبه شد که از 3695/0 تا 4998/0 با میانگین 4497/0 متغیر بود. بیشترین میزان محتوای اطلاعات چندشکلی مربوط به مکان ژنی 10g(ct) معادل 4998/0 بود. در مجموع 112 آلل شناسایی شد. بر اساس صفات ریخت‌شناسی و همچنین نشانگرهای ملکولی، ارقام خرمای مورد بررسی به هشت گروه اصلی و زیرگروه‌های مختلف تقسیم شدند اما همبستگی معنی‌داری بین گروه‌بندی ریخت‌شناسی و ملکولی مشاهده نشد. نشانگرهای issr تا حد بسیار زیادی ارقام نر را از ارقام ماده تفکیک نمود اما در بررسی صفات ریخت‌شناسی تفکیک مشخصی بین ارقام نر و ماده مشاهده نشد.