مقایسه تاثیر دو منبع روی در حفظ ویژگی های کیفی اناردان

انار دانه به دلیل فقدان لایه محافظ برای جلوگیری از هدر رفت آب و جلوگیری از نفوذ عوامل بیماری زا ماندگاری بسیار کمی دارد. لذا کوتاهی عمر قفسه ای برای توزیع و عرضه اناردانه محدودیت ایجاد کرده است. تیمار روی نه تنها به غنی سازی اناردانه به عنوان یک عنصر غذایی کمک می کند، بلکه قابلیت جلوگیری از رشد عوامل بیماری زا را دارد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فرم مختلف روی (سولفات روی و نانو اکسید روی) و هر کدام در چهار غلظت (0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد وزنی) و سه تکرار انجام شد. نمونه برداری ها در روزهای 1، 4، 8، 11 و 15 در دمای 5 درجه سلسیوس انجام شد. اناردانه ها پس از هر دوره نگهداری در انبار از لحاظ برخی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی ارزیابی شدند. نتایج آزمایش نشان داد تیمار روی تاثیر معنی داری روی کاهش وزن، مواد جامد محلول و آنتوسیانین در سطح احتمال یک درصد دارد. همچنین بالاترین میزان مواد جامد محلول، اسید آلی، فنل کل، فعالیت آنتی اکسیدانی و آنتوسیانین و کمترین کاهش وزن مربوط به میوه های تیمار شده با سولفات روی 6/0 درصد وزنی بود و کمترین شاخص های فوق در میوه های شاهد بدست آمد. به طور کلی تیمار سولفات روی 6/0 درصد وزنی برای افزایش عمر قفسه ای و بهبود ویژگی های کیفی اناردانه توصیه می شود.