انگیزش رویان‌های بدنی در گل مریم

گل مریم یکی از گیاهان زینتی مهم می‌باشد که ایجاد رنگ‌های نوین در گل آن از راه مهندسی ژنتیک مورد توجه می‌باشد. پس از انتقال ژن، رویان‌زایی بدنی غیرمستقیم یکی از روش‌های مهم برای باززایی درون‌شیشه‌ای گیاهان دستکاری ژنتیکی شده می‌باشد. در این پژوهش، دمگل‌های گل مریم برای انگیزش پینه‌های رویان‌زا روی محیط کشت موراشیگی و اسکوگ (1962) با تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهی مختلف، بسته به مرحله رشد و هدف، کشت شدند. پس از گذشت 35 روز از آغاز کشت، پینه‌زایی در محل‌های برش خورده ریزنمونه‌ها آغاز شد. بالاترین درصد پینه‌زایی (%100) و باکیفیت‌ترین پینه‌ها (براساس بافت و رنگ) در ترکیب هورمونی 5/0 میلی‌گرم در لیتر توفوردی و 5/0 میلی‌گرم در لیتر نفتالن‌استیک‌اسید به دست آمد. پینه‌های انگیخته شده، پس از زیرکشت روی محیط‌کشت دارای 1 میلی‌گرم در لیتر توفوردی و 1 میلی‌گرم در لیتر بنزیل‌آدنین، بیشترین پرآوری (رشد 5 برابری) را داشتند. در نهایت، پینه‌هایی که تیمار 1 میلی‌گرم در لیتر ابسایزیک‌اسید و 45 گرم در لیتر مالتوز را دریافت داشتند، بیشینه شمار رویان‌های بدنی دوقطبی (81) را در هر پتری‌دیش باززایی نمودند. براساس یافته‌های این پژوهش، کاربرد توفوردی و ابسایزیک اسید در کنار مالتوز به عنوان یک منبع کربنی مناسب برای تولید رویان‌های بدنی دو قطبی گل مریم توصیه می‌شود.