بررسی تنوع مورفولوژیکی برخی ژنوتیپ‌های چای دارجلینگ در ایران

گیاه چای (camellia sinensis (l.) o. kuntze) از خانواده چای (theaceace) یکی از محصولات اساسی و استراتژیک شمال ایران و ارزان ترین نوشابه بعد از آب است. به دلیل آنکه بسیاری از این بوته‌های بنابر علل مختلف در حال ازبین رفتن می‌باشند و برای حفاظت از ژرم‌پلاسم آنها داشتن اطلاعات درباره ژنتیک این گیاه نیازی مشخص می‌باشد. از سوی دیگر، بررسی و مطالعه تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های موجود گامی اساسی برای انتخاب ژنوتیپ‌های برتر و کشت آنها جهت افزایش تولید و کیفیت چای است. در این مطالعه با استفاده از 20 صفت مورفولوژی کمی و کیفی تنوع ژنتیکی 25 نمونه‌چای کشت شده در لاهیجان مورد بررسی قرار گرفته‌اند. بر اساس داده‌های حاصل از این بررسی نمونه‌ها در سطح 16 در چهار گروه قرار گرفته‌اند. گروه اول بزرگترین گروه بود. نمونه‌های غیر دارجلینگ درگروه بندی در کنار نمونه‌های دارجلینگ قرار گرفتند که دلیل آن به ژنوتیپ‌بودن نمونه‌های دارجلینگ باز می‌گردد. بر اساس این نتایج خوشه بندی مشخص گردید که گروه بندی‌های گیاهان در خوشه‌های بدست آمده از این بررسی با توزیع جغرافیایی هم خوانی ندارد و از سوی دیگر تنوع مورفولوژیکی بالایی نیز در بین گیاهان بدست نیامد.