چالش های توسعه گلخانه ها در ایران برای دستیابی به حداکثر بهره وری آب در کشاورزی

یکی از راهکارهای عملی برای حداکثر بهروه وری آب در کشاورزی، استفاده از کشت های کنترل شده است. با وجود بیش از دو دهه از قدمت برنامه ریزی توسعه گلخانه ها در کشور، هنوز ابهامات زیادی در فرایند تولید و دسترسی به حداکثر عملکرد به منظور افزایش بهره وری آب در کشاورزی کنترل شده مشاهده می شود. یکی از هدف های اصلی سیاست گذاران توسعه گلخانه ها، جایگزین نمودن این نوع کشت ها با کشت های فضای باز برای صرفه جویی در آب است. با وجود این، برنامه ریزی مناسبی برای بهره وری حداکثری از منابع آبی ندارند. بطور مثال، هنوز آمار دقیقی در کشور از سیستم آبیاری گردشی کشت های گلخانه ای وجود ندارد، که انتظار می رود بالاترین صرفه جویی آب از کشت های گلخانه ای حاصل شود. با وجود این پیش بینی می شود که آمار این نوع آبیاری نسبت به سطح گلخانه های موجود در کشور بسیار ناچیز باشد. یکی از علل عدم استقبال از سیستم های گردشی، کمبود اطلاعات تخصصی و پژوهش های راهبردی است. استقبال از سیستم آبیاری تحت فشار باز، همراه با عدم مدیریت دقیق کود آبیاری در اغلب گلخانه های کشور، منجر به هدر رفت آب(عدم صرفه جویی حداکثری) و کودهای شیمیایی همراه با آلودگی زیست محیطی می شود.