گرده افشانی کنترل شده برخی از نژادگان های بادام منطقه علمدار همدان

بادام با نام علمی (prunus dulcis l.) یکی از قدیمی ترین درختان میوه خشکباری است که در نقاط مختلف ایران پراکنده است که به دلیل سهولت در برداشت˓ نگهداری و حمل و نقل آسان˓ سازگاری در خاک های آهکی و نیمه خشک و ارزش غذایی بالا از اهمیت زیادی برخوردار است. اکثر ارقام و ژنوتیپ های بادام نسبت به سرما حساس بوده˓ خودناسازگار و برخی نیز دگرناسازگار هستند. از مهمترین اهداف برنامه های اصلاحی بادام انتخاب ارقام و ژنوتیپ های خودسازگار˓ دیرگل با خصوصیات خشک میوه و وزن مغز مناسب می باشد. در این تحقیق سه والد pm1˓ pm2 و pm3 به عنوان والدین مادری با 8 تیمار و 3 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی شامل سه ژنوتیپ محلی gp1 ˓ gp2 و gp3، ارقام شاهرود 12˓ شاهرود 14 و شاهرود 18˓ گرده خودی و گرده افشانی آزاد (شاهد) به عنوان والدین پدری یا گرده زا به صورت کنترل شده گرده افشانی شدند. درصد تشکیل میوه طی 5 مرحله از زمان گرده افشانی تا زمان برداشت محاسبه و ارزیابی شد. بر اساس شمارش میوه تشکیل شده در والدین مادری، در هر تلاقی والدین پدری gp1، gp2 و شاهرود 18 بیشترین درصد تشکیل میوه را داشتند. از طرفی گرده خودی این والدین و گرده رقم شاهرود 12 خودناسازگاری و دگرناسازگاری را نشان دادند.