ریزازدیادی پکان (carya illinoensis) از طریق کشت جنین بالغ

پکان (carya illinoensis) از خانواده گردوئیان (juglandaceae) و از محصولات خشکباری با ارزش در سراسر دنیا می‌باشد. در این آزمایش که به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد، اثر دو نوع محیط کشت و تعدادی از تنظیم کننده‌های رشد گیاهی بر روی جوانه‌ز‌نی جنین بالغ پکان در شرایط درون شیشه‎ ای مورد مطالعه قرار گرفت. محیط کشت ‎های مورد استفاده شامل محیط کشت موراشی و اسکوگ (ms) و محیط کشت درختان چوبی (wpm) بودند. تنظیم کننده‎ های رشد گیاهی شامل ایندول بوتیریک اسید (صفر و یک میلی‌گرم در لیتر)، بنزیل آمینو پورین (صفر، یک و دو میلی‌گرم در لیتر) و جیبرلیک اسید (صفر و یک میلی‌گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد که بین محیط کشت‎ ها اختلاف معنی‌داری از نظر میزان جوانه‌زنی وجود دارد. بیشترین جوانه‌زنی در محیط کشت ms بود. همچنین بهترین رشد گیاهچه در محیط کشت ms با میزان یک میلی‌گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید، یک میلی‌گرم در لیتر اسید جیبرلیک و دو میلی‌گرم در لیتر بنزیل آمینو پورین به‌دست آمد.