مقایسه شاخص ‏های رشد رویشی و عناصر کم‏ مصرف در دانهال‏ های برخی ژنوتیپ های زردآلوی استان خوزستان

ایران یکی از مراکز تنوع ژنتیکی زردآلو در جهان می‏باشد. بخشی از این تنوع ژنتیکی به دلیل تکثیر با بذر و استفاده از درختان بذری در احداث باغ ‏های زردآلو می‏باشد. ارقام محلی زردآلو در خوزستان نیز با بذر تکثیر می ‏شوند و عدم وجود پایه تجاری یکی از مشکلات مهم در تولید زردآلو در مناطق مختلف استان خوزستان می‏ باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه شاخص ‏های رشد رویشی و میزان عناصر کم‏ مصرف در دانهال‏ های برخی ارقام محلی زردآلوی استان خوزستان بود. تعداد 22 درخت زردآلوی بالغ از دو منطقه بهبهان و باغملک شناسایی شده و بذر آن‏ها جمع آوری شد. بذرها پس از چهار هفته سرمادهی در شن کاشته شدند. نتایج نشان دادند بیشترین ارتفاع دانهال در توده های 2، 4 و 8 باغملک بود. دانهال‏ های توده 4 باغملک دارای کمترین شاخص رشد شاخساره بودند. پس از چهار هفته سرمادهی مرطوب، بذرها در بستر شن رشد یافته و دانهال‏ ها با محلول غذایی لانگ‏اشتون آبیاری شدند. بیست هفته پس از کاشت، اندازه‏ گیری‏ ها انجام شد. نتابج نشان دادند بیشترین ارتفاع دانهال در دانهال توده ‏های باغملک-2، باغملک-4 و باغملک-8 بود. دانهال‏ های باغملک-4 دارای کمترین شاخص رشد شاخساره (وزن خشک شاخساره/ طول شاخساره) بودند. بیشترین وزن خشک شاخساره و وزن خشک کل دانهال در توده کبکاب بهبهان بود. دانهال ‏های گوشت تلخ دارای بیشترین کربوهیدرات‏ های محلول برگ بودند. برگ دانهال‏ های کبکاب بهبهان دارای بیشترین مقدار آهن، روی و مس بودند. نتایج آزمایش حاضر نشان داد تنوع قابل ملاحظه ‏ای در شاخص ‏های رشد رویشی و جذب عناصر کم ‏مصرف در برگ دانهال ژنوتیپ‏ های زردآلوی خوزستان وجود داشت. انجام مطالعات بیشتر برای معرفی پایه زردآلو سازگار با شرایط آب و هوایی خوزستان پیشنهاد می‏گردد.