بررسی فنتیکی برخی توده های سریش در ایران

Eremurus متعلق به گیاهان تک لپه ای ها و یکی از مهم ترین جنس های خانواده asphodelaceae می باشد. ایران با داشتن 7 گونه و 4 زیر گونه، سومین مرکز پراکنش این جنس بعد از شوروی سابق و افغانستان می باشد. بیشترین تنوع گونه های سریش در شمال شرقی ایران است. از آنجا که اولین گام در شناسایی ژنوتیپ های مختلف یک گونه، شناسایی خصوصیات ریختی آن می باشد، در پژوهش حاضر نیز، مطالعه برخی ویژگی های ریختی ژنوتیپ های مختلف eremurus در ایران، به عنوان طرح مقدماتی در شناسایی گونه های این جنس مورد استفاده قرار گرفت. در این تحقیق ابتدا پراکنش جغرافیایی گونه های سریش در ایران مورد بررسی قرار گرفت و سپس صفات ریخت شناسی این گونه ها شامل 8 صفت کمی و 8 صفت کیفی جهت انجام آنالیز خوشه ای سلسله مراتبی در 9 استان ثبت گردید. بر این اساس تعداد 87 ژنوتیپ متعلق به 6 گونه سریش شامل e. inderiensis، e. presicus، e. luteus، e. olgea، e. spectabilis و e. stenophyllus شناسایی شدند. بر اساس نتایج گروه بندی خوشه ای نمونه ها به روش «وارد» و بر اساس مربع فاصله اقلیدوسی در این تحقیق، نمودار خوشه ای توانست با دقّت مناسبی ژنوتیپ-های موجود را در سطح گونه ای از یکدیگر تفکیک نماید. به این ترتیب بر اساس داده های ریختی، ژنوتیپ ها را در 6 گروه متمایز گروه بندی شدند. جمعیت های درون هر گروه از مناطق مختلف جغرافیایی بودند که بیانگر این است که هیچ ارتباطی بین الگوی کلاستر بر اساس صفات ریختی و توزیع جغرافیایی ژنوتیپ ها وجود نداشت.