تاثیر شوری بر رفتار فیزیولوژیک ارقام انجیر (ficus carica.l)

طی سال های 1395 تا 1397، هفت رقم انجیر تحت تیمار آب شور (5/0، 2، 4، 6، 8 و 10 دسی زیمنس در متر) قرار گرفتند. سپس محتوای پروتئین، پرولین، رنگیزه های فتوسنتزی، سوپراکسیددیسموتاز، گوایکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز مورد مقایسه قرار گرفت. شوری باعث افزایش در محتوای پروتئین کل، پرولین و فعالیت آنزیم های آنتی‌اکسیدانی، اما کاهش در میزان رنگیزه های کلروفیل (a، b و کل) و کاروتنوئیدها شد. بیشترین میزان تجمع پروتئنین کل در رقم سیاه و کمترین آن در رقم شاه انجیر مشاهده شد. بیشترین میزان فعالیت سوپراکسیددسموتاز در ارقام سیاه و سبز و کمترین آن در رقم شاه انجیر مشاهده شد. بیشترین میزان فعالیت کاتالاز در رقم متی و کمترین آن در رقم سیاه مشاهده شد. بیشترین میزان فعالیت گوایکول پراکسیداز در ارقام سیاه و سبز و کمترین فعالیت آن در ارقام اتابکی و شاه انجیر مشاهده شد. بیشترین میزان فعالیت آسکوربات پراکسیداز در ارقام سیاه و سبز و کمترین میزان آن در رقم شاه انجیر مشاهده شد. بیشترین میزان تجمع پرولین در ارقام سیاه و سبز و کمترین میزان آن در رقم شاه انجیر مشاهده شد. میزان کلروفیل کل با افزایش سطح شوری در همه ارقام کاهش یافت. میزان کاروتنوئیدها تا شوری 2 دسی زیمنس در متر افزایش، ولی با افزایش بیشترِ نمک، به تدریج از محتوای آن کاسته شد. بنا به نتایج این تحقیق ارقام سیاه و سبز متحمل ترین ارقام به شوری و شاه انجیر حساس ترین رقم بود. ارقام اتابکی، کشکی، متی و بَر انجیر در حد وسط تحمل تا حساسیت قرار گرفتند.