بهبود تنظیم اسمزی در توت فرنگی در شرایط تنش شوری با کاربرد منابع مختلف استات در کشت هیدروپونیک

توت فرنگی از جمله محصولات حساس به شوری است و با توجه به شور شدن زمین های کشاورزی و کاهش کیفیت آب های آبیاری در سال های اخیر تولید این محصول را دچار مشکل کرده است. استات از جمله مواد شیمیایی شناخته شده است که می تواند آسیب های ناشی از تنش ها به ویژه تنش شوری را کاهش دهد. بدین منظور پژوهش حاضر به بررسی حضور استات در دو شرایط طبیعی و تنش شوری انجام شد. نشاءهای توت فرنگی در مرحله 5-6 برگی در معرض تیمارهای مختلف از قبیل شاهد، شوری، آمونیوم کربنات (5/0 میلی مولار)، آمونیوم استات (1 میلی-مولار) و اسید استیک (1 میلی مولار) به صورت جداگانه و همراه با تنش شوری (40 میلی مولار کلرید سدیم) به مدت 3 ماه قرار گرفتند. بیشترین میزان سطح برگ در شرایط تنش شوری در تیمار اسید استیک ا همراه با تنش شوری مشاهده شد (mm2 6/405) که تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نداشت. بیشترین میزان پرولین در تیمار اسید استیک همراه با شوری (mg/ g-1 dw20/93) و کمترین آن در تیمار شاهد مشاهده شد، که تفاوت معنی داری با تیمارهای آمونیوم استات و آمونیوم کربنات همراه با تنش شوری مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان کربوهیدرات محلول نیز در تیمارهای استات مشاهده شد. از سوی دیگر بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی نیز در تیمار آمونیوم استات همراه با تنش شوری (6/35%) و کمترین آن در تیمار تنش شوری به تنهایی (49/15%) مشاهده شد. در نتیجه مشخص شد که تیمار استات در قالب ماده اسید استیک در غلظت 1 میلی مولار در شرایط تنش شوری می تواند اثرات مثبت داشته باشد.