اثر تغذیه سولفات روی بر گروه های سولفهیدریل ، نشت یونی و کسر مولی کلسیم در دو رقم زیتون تحت تنش شوری در محیط هیدروپونیک

هدف از این آزمایش بررسی نقش سولفات روی در شرایط تنش شوری بر روی گروه های سولفیدریل (sh) ، نشت یونی و کسر مولی کلسیم در دو رقم زیتون می باشد. این آزمایش به صورت فاکتوریل با سه فاکتور در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه ی در محیط هیدروپونیک انجام شد. فاکتور اول شامل رقم زیتون در دو سطح (کنسروالیا و فرا نتویو)، فاکتور دوم تنش شوری ( محلول غذائی حاوی نمک کلرید سدیم در محیط حاوی ماسه و پرلیت به نسبت 1به 1تزریق می شد) در چهار سطح (0، 40، 80 و 120 میلی مولار کلرید سدیم) و فاکتور سوم تیمار سولفات روی آبدار (znso4.7h2o ) در سه سطح ( 0، 1 و 5 میکرومولار) (سولفات روی در سطوح ذکر شده تهیه و به محلول غذائی اضافه می شد) بود. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری، کسر مولی کلسیم در برگ در هر دو رقم کاهش معنی داری یافت. به علاوه، رقم فرانتویو در تمام سطوح شوری دارای کسر مولی کلسیم برگ بالاتری در مقایسه با رقم کنسروالیا بود. ضمنا با افزایش سطوح شوری کسر مولی کلسیم ریشه کاهش یافت. با افزایش شوری غلظت گروه های سولفهیدریل ریشه در هر دو رقم کاهش معنی داری یافت، در عین حال غلظت گروه های سولفهیدریل در ریشه رقم فرانتویو بالاتر از رقم کنسروالیا بود. با افزایش سطح شوری در هر دو رقم، میزان تراوش غشاء ریشه افزایش یافت، و این در حالی است که با کاربرد روی در هر دو رقم، میزان تراوش غشاء ریشه کاهش پیدا کرد. همچنین، میزان تراوش غشاء ریشه در رقم کنسروالیا بالاتر از رقم فرانتویو بود، که نشان دهنده این است رقم کنسروالیا بیشتر تحت تاثیر صدمه اکسیداتیوی قرار گرفته و در نتیجه به شوری حساس تر می باشد. در این بررسی رقم فرانتویو متحمل به شوری در غلظت 40 میلی مولار کلرید سدیم بود و مصرف روی با غلظت 5 میکرومولار باعث افزایش تحمل به شوری بالاتری در رقم فرانتویو نسبت به رقم کنسروالیا شده است.